POMIAR LEPKOŚCI DYNAMICZNEJ CIECZY
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodami określania lepkości cieczy różnymi metodami oraz wykonanie pomiarów lepkości dynamicznej wiskozymetrami Englera i Hopplera.
Lepkość jest to zdolność płynów do przenoszenia naprężeń stycznych. Występuje tylko w czasie ruchu względnego sąsiednich warstw płynu i zanika wraz z ustaniem ruchu. Powstające siły styczne można traktować jako siły tarcia podczas wzajemnego przesuwania się warstw płynu po sobie.
Miarą lepkości jest współczynnik lepkości:
a) dynamiczny
b) kinematyczny
gdzie:
t- naprężenie styczne działające na jednostkę powierzchni w płaszczyźnie przesunięcia cieczy,
dv/dn - gradient prędkości w kierunku normalnym do płaszczyzny przesunięcia, p - gęstość cieczy.
Jednostką lepkości dynamicznej w układzie SI jest [Pa s] lub [kg/(m s)]. Często używanąjednostką jest również:
poise (puaz) 1 [P] (poise) = 0,1 [Pas].
Jednostką lepkości kinematycznej jest [m2/s]. Jednostką spotykaną w praktyce jest również:
stokes 1 [St] (stokes) = 1 [cm2/s] = 10'4 [m2/s]
3.1. Lepkościomierz Englera.
Oznaczenie lepkości metodą wypływu w lepkościomierzu Englera określono szczegółowo w normie PN/C-04012. Lepkość określona w stopieniach Englera [°E] określana jest przez czas wypływu 200 cm3 badanej cieczy do czasu wypływu 200 cmJ cieczy wzorcowej (wody destylowanej o temperaturze 293 °K i przy ciśnieniu 0,1013MN/m2). Czas ten powinien zawierać się w granicach 50-^52s.