Roztwory wodne otrzymuje się przez rozpuszczenie jednego łub kilku skłądników w wodzie oczyszczonej.
Synonimy: Wapnia wodorotlenku nasycony roztwór Przepis farmakopealny:
Zmieszać 1,0 g tlenku wapnia w parownicy z 5,0 g wody, do utworzenia równomiernej papki, spłukać ją do naczynia ze 100,0 g wody, zmieszać i pozostawić w zamkniętym naczyniu do odstania. Przezroczysty płyn znad osadu zlać i odrzucić. Osad zalać ponownie 100,0 g wody zmieszać dokładnie i pozostawić w zamknięciu do odstania. Wodę wapienną przechowuje się nad osadem, zlewając ją i sącząc na krótko przed użyciem.
Opis:
woda wapienna jest to nasycony roztwór wodorotlenku wapnia, zawierający 0,15 -0,17% Ca(OH)2. Ponieważ jest to roztwór nasycony, przechowuje się go z osadem nierozpuszczonego tlenku i wodorotlenku wapnia, zlewa się i sączy dopiero na krótko przed użyciem.
Wodę wapienną otrzymuje się z tlenku wapnia w dwóch etapach. W pierwszym etapie zalewa się 1 cz tlenku wapnia 100 cz wody, uprzednio przygotowując papkę z tlenku wapnia i niewielkiej ilości wody. Roztwór pozostawia się do odstania, następnie płyn znad osadu zlewa się i odrzuca. Postępuje się tak, aby usunąć łatwo rozpuszczalny w wodzie wodorotlenek potasu, występujący jako zanieczyszczenie tlenku wapnia. Dopiero po tej czynności zalewa się osad ponownie 100 cz wody, miesza się i tak otrzymaną wodę wapienną pozostawia się do odstania.
Woda wapienna jest używana jako środek alkalizujący. Była stosowana w lecznictwie również wewnętrznie, jako np. odtrutka przy zatruciu kwasami. Obecnie stosuje się ją niemal wyłącznie zewnętrznie jako środek przeciwzapalny.