ScanImage002

tacie między Francją a Holandią w 1736 r. Następnie zasada la stała się powszechnie stosowaną w praktyce angtelsluej. OstatKó sformułowaną zasadą jest zasąda przewidująca me^dameypeśiępcy państwu, w którym przestępca zostałby skazany za swój czyn na_ karę śrakrci. Łączy się to z próbą przeciwstawienia się przez prawo międzynarodowe

karze śmierci._______

./' Inną zasadą jesibzasada niewydawania osób oskarżonych lub skazanych za przestępstwa polityczne, przy czynyfrojęcie przestępstwa politycznego hic zostało v wie nn3zvnarodowvnneań6aiaćznic określone. Można jednakrkóhstrdSWSĄ definicję rfieźatywna, enumeralVWna:*yvliczaiaca rodzaje przestępstw, które nie będą uważane za j przestępstwa polityczne, jak na przykład uprowadzenie cywilnych statków powietrznych | czy akty terroryzmu morskiego, [/fasadę niewydawania przestępców politycznych) zda- j niem szeregu znawców problemu, zaczyna zastępować ^ąsada~ńiS^ślrad^ani?a ost~~~ i; którym udziela się azylu) W ten sposób, ze względu na określenie komu udziela się azyltC | 'c"z^śto w konstytucjacn państw unika się trudności zdefiniowania przestępstwa ekstrady-d cyjnego, gdyż wymagało ono uprzedniego zgłębienia problematyki przestępstwa poli- j tycznego. Obecnie natomiast można przyjąć, że przestępstwem ekstradycyjnym jest prze-1 stępstwo, w związku z popełnieniem którego osoba"Ezyeźna na podstawie zwyczajów.] Uraktalów wT^cycTiłiiarte ^sTwarjeśt wydawana państwu posiadającemu jurysdykcję przyczynił udzielanie azylu oznacza odmowę ekstradycji^.

W okresie jednak, gdy operowano pojęciem przeslepstwapolitycaiego, w ora-j wie wewnętrznym i umowach międzynarodowych przyjęto i .z kjórej wynikacie zabójca głowyepańsiwa nio popełnia przestępstwa politya powinien być ekstradowany. Przykładem może tu być sprawa Pavelica, który na ) stawie decyzji sądu w Turynie nie został ekstradowany Francji w związku z zabójstwa króla Aleksandra jugosłowiańskiego, W 1937 r., by zapobiec takim zdarzeniom, za w aria I konwencję o terroryzmie przewidującą, że osoby winne zabójstwa głowy państwa pow ny być ekstradowane.    — ,,

. Jest naruszeniem prawa międzynarodowego jnieekstradowanieipci wojennych i powoływanie się na ich kwalifikację jako przestępców politycznych (Bn lia7, poń7ewaz~na podstawie prawa norymberskiego, będącego prawem powszt opartym na traktatach, zwyczajach i rezolucjach OŃŻ, ustanowiono obowiązek e cji tych przestępców państwu, które ma jurysdykcję w danej sprawie.

jeAzyfijznacza udzielenie schronienia osoRe, która jest ścigana przez organy kiegoś państwa w związku z jej działalnością polityczną, spoleczoŁ lub nauko; Odróżnia si^SyTdyplomalycznjji^zyl: IcrytbrialriŁlhazwany też-politYCznyrn. Ą7vl ( egTomatyćżnj^do niedawna odrzucany jako pows-zechne prawo międzynarodowe, s jednak instytucję regionalnego prawa latynoamerykańskiego opartą na zwyczaju mit^-l scowymi na traktatach regionalnych. Takie traktaty, jak z 1899 r. w Montevideo w spi»-1 wic międzynarodowego prawa karnego, z Hawany 1928 r., z Montevideo z 1933 r. i CO-