I stopień uproszczenia rysunkowego stosujemy na rysunkach wykonawczych poszczególnych części maszynowych. Uproszczenia I stopnia polegają na zastąpieniu najbardziej skomplikowanych i trudnych rysunkowo linii zarysu przedmiotu przez inne łatwiejsze do rysowania linie (umowne).
Przykładem takiego uproszczenia rysunkowego jest umowny sposób rysowania gwintu (rys. 9-1b).
ii stopień uproszczenia rysunkowego stosuje się na rysunkach złożeniowych wykonanych w podziałce 1:1 lub w niewielkim pomniejszeniu oraz na niektórych rysunkach wykonawczych, np. konstrukcji stalowych i kotłowych.
Rys. 9-1. Śruba: a) rysunek poglądowy, b) uproszczenie I stopnia
Rys. 9-2. Łożysko toczne: a) rysunek konstrukcyjny, b) uproszczenie schematyczne
W tym stopniu uproszczenia linie umowne zastępujące zarys rzeczywisty są jeszcze łatwiejsze do narysowania oraz występują już znaki umowne i skróty literowo-cyfrowe, określające w sposób jednoznaczny całe znormalizowane elementy maszynowe. Na przykład zamiast rysunku nitu podajemy jego skrót literowy - NKz20 (nit z łbem kulistym o średnicy 20 mm).
iii stopień uproszczenia rysunkowego stosuje się na rysunkach złożeniowych, przedstawiających dużą liczbę części składowych oraz na rysunkach wykonywanych w dużym pomniejszeniu.
W tym stopniu rysunki części maszynowych podobne są do oznaczeń schematycznych, a wszystkie elementy znormalizowane zastąpione są linią osiową, zaopatrzoną w odpowiedni znak rysunkowy lub skrót literowo-cyfrowy.
Osobnym rodzajem uproszczeń rysunkowych są uproszczenia schematyczne. Celem tych uproszczeń jest przedstawienie za pomocą umownego, rysunkowego symbolu, podstawowych i charakterystycznych cech funkcjonalnych mechanizmów lub urządzeń technicznych (rys. 9-2b).
85