skanuj0036

Kaganas określa wielkość ciężaru stosowanego przy pierwszym wyciągu na 5-8 kg u kobiet i na 8-10 kg u mężczyzn. W ciągu następnych dni obciążenie wzrasta o 1-2 kg. Górną granicę obciążenia u kobiet stanowi 20-25 kg, u mężczyzn 25-30 kg. Czas trwania pierwszego wyciągu wynosi 15-20 minut i wzrasta stopniowo do 30 minut. Uważa się, że najwyższe obciążenie nie powinno przekraczać 2/3 ciężaru ciała pacjenta. Niektórzy autorzy zalecają wyciąg z równoczesnym okładem parafinowym lub borowinowym na okolicę lędźwiowo-krzyżową, inni - okład z lodu.

Korzystne wyniki osiąga się stosując wyciąg w pozycji Perlscha (rys. 44). Chory leży w ten sposób, że głowa i górny odcinek tułowia spoczywają na stole, a dolny jest uniesiony nad stołem. Uzyskuje się to przez podwieszenie poprzez zgięte pod kątem 90° podudzia przy użyciu specjalnego urządzenia Perlscha. Wyciąg trwa około 30 minut, ponieważ dłuższe pozostawanie w tej pozycji powoduje drętwienie podudzi.

Do celów wyciągu służą również stoły różnej konstrukcji, np. takie, w których silnik elektryczny wprawia rytmicznie w ruch mechanizm naciągu; siła naciągu jest uwidoczniona na dynamometrze. Przy użyciu takiego stołu można stosować wyciąg pulsacyjny lub stały przy różnym ułożeniu chorego.

Po wyraźnym zmniejszeniu się bólów i objawów neurologicznych chory może wstać z łóżka i rozpocząć chodzenie przy pomocy kul pachowych, balkonika, a następnie bez sprzętu pomocniczego. W tym okresie poza leczeniem farmakologicznym zaleca się gorące okłady i zawijania, okład; parafinowe, borowinowe, gorące kipiele, tj. o temperaturze wody okoli 37°C, kąpiele siarczane, nagrzewania diatermią krótkofalową, leczenie ul tradżwiękami, prądami diadynamicznymi, jontoforezę z 2% lignokainy masaż podwodny i suchy.

Rysunek 44. Wyciąg lędźwiowy w pozycji Perlscha

Leczenie ruchem: ćwiczenia lecznicze mają na celu wzmocnienie mięciu i przywrócenie równowagi między nadmiernie napiętymi grupami mięśni i ich antagonistami. Wzmocnienie mięśni działających na odcinek lędź wiowy kręgosłupa oraz utrzymujących miednicę w prawidłowym przodu pochyleniu przyczynia się do poprawy zaburzonej statyki ciała i zwiększa stabilność kręgosłupa. Dążymy więc do uzyskania przyrostu siły mięśni brzucha, pośladków i grzbietu, a ponadto uczy się pacjenta poprawnego utrzymywania miednicy. Ćwiczenia czynne musi on wykonywać w po zycjach izolowanych, przede wszystkim w leżeniu tyłem z kończynami dolnymi zgiętymi w stawach biodrowych i kolanowych tak, aby stopy spoczywały całą podeszwą na podłożu.

Należy unikać ćwiczeń takich, jak stanie z wyprostowanymi nogami i wykonywanie skłonu w przód z usiłowaniem dotknięcia podłogi opuszka mi palców. Nie wolno leżąc na wznak unosić wyprostowanych kończyn

79