skanuj0079

Dla tego rodzaju cykli niesymetrycznych zmęczeniowy współczynnik bezpieczeństwa wyraża się zależnością:

Wymagany zmęczeniowy współczynnik bezpieczeństwa x_w określany jest na ogół jako iloczyn szeregu współczynników zależnych od jednorodności materiału, stopnia gładkości powierzchni, ważności elementu maszynowego z punktu widzenia konsekwencji jego zmęczeniowego zniszczenia oraz wymaganego stopnia pewności.

(idy brak jest bliższych danych dotyczących wymaganego zmęczeniowego współczynnika bezpieczeństwa x_M„ wtedy można przyjąć jego wartość równą współczynnikowi bezpieczeństwa x przy obciążeniach statycznych, wyznaczonemu w^r odniesieniu do granicy plastyczności R_c.

6.10. ISTOTA PRÓBY PRZYSPIESZONEJ WYZNACZANIA WYTRZYMAŁOŚCI ZMĘCZENIOWEJ

Zc względu na dużą pracochłonność, znaczne koszty oraz długotrwałość prowadzenia typowych, klasycznych badań, mających na celu wyznaczenie wartości wytrzymałości zmęczeniowej materiału, od dawna prowadzone były różnego rodzaju próby wprowadzenia skróconych badań zmęczeniowych, które znacznie przyspieszyłyby wyznaczanie rzeczywistej (nieograniczonej) wartości wytrzymałości zmęczeniowej i to na możliwie niewielkiej liczbie próbek. Zwiększenie częstości zmian obciążenia, ograniczone zresztą możliwościami technicznymi, nie rozwiązywało zagadnienia. Dopiero lepsze poznanie fizykalnej strony procesu zmęczeniowego zniszczenia materiału pozwoliło na opracowanie szeregu metod przyspieszonych, dających zadowalające, praktyczne wyniki. Jedna z nich — metoda Lehra - opiera się na wykorzystaniu zaobserwowanej własności, że po przekroczeniu wartości amplitudy naprężeń zmiennych, bliskiej wytrzymałości zmęczeniowej, w badanych próbkach występuje wyraźny wzrost temperatury, odkształcenia oraz rozpraszania energii. Najczęściej metoda ta służy do wyznaczania przybliżonej wartości wytrzymałości zmęczeniowej Z_g„ przy czystym zginaniu obrotowym.

Podstawą tej metody jest zastosowanie zmiennego obciążenia o amplitudach rosnących w pewien regularny sposób i dokonywanie jednoczesnych pomiarów, na przykład zmian temperatury za pomocą termometru termoelektrycznego bądź też odkształceń badanej próbki, a także zmian momentu obrotowego. W efekcie uzyskuje się szereg danych pozwalających na sporządzenie wykresów zależności tych wielkości od wzrastającej amplitudy naprężenia. Okazuje się. że początkowo — przy małych wartościach amplitudy — zależności tc są liniowe.

102