Strona0247

247

Porównując wyrażenia (10.16) i (10.15), otrzymujemy

(10.17)

Rozpatrując teraz A jako ciągłą funkcję argumentu t, zastąpimy

Wówczas zamiast (10.17) otrzymamy równanie różniczkowe

Po scałkowaniu tego równania przy warunku początkowym A = A₀ i przy t — 0 otrzymamy równanie obwiedni (równanie ustalania się drgań)

b

(10.18)

gdzie:

^+ao)

Przy t —► co otrzymamy wzór (10.12) dla amplitudy drgań samowzbudnych stacjonarnych.

10.6. Drgania samowzbudne relaksacyjne

Rozpatrując różnorodne rodzaje drgań samowzbudnych, możemy wyróżnić dwa typy drgań, nazywanych zwykle prawie harmonicznymi i relaksacyjnymi. Postać drgań prawie harmonicznych jest bliska sinusoidalnej: częstość ich jest określana zazwyczaj przez częstość drgań własnych danego układu drgającego. Drgania relaksacyjne są wyraźnie niesinusoidalne. Bardzo często przyjmują one postać drgań przerywanych, gdy obserwowana wielkość zmienia się w sposób nagły.