3582468907

PEDAGOGIKA SPOŁECZNA-WYKŁAD Tomasz Sosnowski

1.02.18r egzamin 10:30 7.10.17

Pedagogika społeczna jako teoria i praktyka edukacyjnego działania w środowisku

1.    Geneza i rozwój pedagogiki społ. W Polsce

2.    Przedmiot zadania. Charakter pedagogiki społ.

3.    Obszary tematyczne zainteresowań pedagogiki społ.

1. Po raz pierwszy termin pedagogika społeczna wprowadził do piśmiennictwa Adolf Diesterweg (1834) w rozprawie zatytułowanej „Przewodnik do kształcenia nauczycieli niemieckich". Wskazywał on na potrzebę przygotowania nauczycieli szkół tamtego okresu do pracy oświatowej w środowisku oraz na role szkoły w podnoszeniu ekonomicznego, społecznego, kulturalnego poziomy życia rodziny w środowisku. Chciał przygotować nauczycieli do skomplikowanych zadań pomocy dziecku i ten zakres przygotowania nazwał pedagogikę społeczną, traktując ją jako równie ważny jak przygotowanie do nauczania poszczególnych przedmiotów. Tradycyjna technologia dydaktyczna w jego postrzeganiu okazała się nieadekwatna do złożonych nowych sytuacji wychowawczych. Autor zwrócił uwagę na konieczność integracji szkoły z nurtem przyspieszonego rozwoju. Zrodziła się koncepcja pedagogiki społecznej (socjalnej) jako gałęzi pedagogiki szeroko akceptującej uwarunkowania procesów wychowawczych. Pedagogika społeczna interesuję się funkcjonowaniem instytucji kulturalnych, wychowawczych, socjalnych jako instytucji wspomagające i rozszerzające procesy celowego wychowania. Pedagogika społeczna zrodziła się jako refleksja teoretyczna i praktyczna działalność a jej podłoże stanowiły przeobrażenia o charakterze ekonomicznym, społecznym i edukacyjnym.

Helena Radlińska: „zadaniem pedagogiki jest przetwarzać środowisko siłami człowieka w imieniu ideału" . Ukazywała ona współzależność pomiędzy pracą wychowawczą a wpływami środowiska. Postulowała potrzebę systematycznego poznawania środowiska w toku pracy wychowawczej. Uważała, że poznawanie wpływów i warunków środowiskowych jest podstawowym obowiązkiem pedagoga, bowiem od jego poziomu kompetencji zależą rezultaty wszelkich działań wychowawczych. Dlatego pedagog to nie tylko organizator procesów wychowawczych ale również badacz. Oprócz wiedzy o wychowaniu powinien posiadać on wiedzę na temat metod badań środowiskowych , które umożliwią mu poznanie środowiska i jego wpływu.

Klasyczna pedagogika społeczna prezentowana prze H. Radlińską, R. Wroczyńskiego, Kamińskiego przyjmowała i respektowała określone główne idee: idea podmiotowości -twórcą świata społecznego są siły społeczne, idea sprawiedliwości społecznej - wszyscy powinni mieć dostęp do takich samych warunków rozwojowych, idea pomocniczości -społeczeństwo ma obowiązek niesienia pomocy w rozwoju wszystkim jednostkom, grupom i środowisko społecznym, idea edukacji społecznej - wychowanie jest jednym z elementów ładu społeczno- kulturowego.