Untitled Scanned 05 (3)

trwałego rozwoju ludzkości i do utrzymania wszelkich istot żywych. Autorzy wytyczyli trzy główne cele ochrony zasobów:

-    utrzymanie podstawowych procesów i systemów ekologicznych,

-    zachowanie różnorodności genetycznej gatunków,

-    zapewnienie trwałego użytkowania gruntów i ekosystemów.

Dokument ten został uaktualniony i rozpowszechniony w 1991 roku razem z publikacją "W trosce o Ziemią: strategia dla zrównoważonego życia"/’

Komisja Brundtlanda (WCED)

W roku 1983 zgromadzenie Ogólne ONZ powołało do życia Światową Komisją ds. Środowiska i Rozwoju (WCED). W skład grupy roboczej weszło 21 przedstawicieli narodów świata pod przewodnictwem premier Norwegii - Gro Harlem Brundtland (stąd komisja ta jest również nazywana Komisją Brundtlanda). Na mocy rezolucji 38/161 Zgromadzenia Ogólnego ONZ, komisja podczas czteroletniej pracy na temat „środowisko a rozwój" wybrała i przeanalizowała zagadnienia demografii, perspektywy trwałego rozwoju, energii, przemysłu, wyżywienia, osiedli ludzkich, międzynarodowych stosunków gospodarczych, zarządzania środowiskiem, współpracy międzynarodowej.

Efektem był przedłożony w 1987 roku obszerny raport zatytułowany „Nasza wspólna przyszłość". Obok analiz z zakresu wyżej wymienionych obszarów, raport zawierał również propozycje zasad prawnych regulujących relacje gospodarki i ekologii. Niepodważalna waga tego raportu dla rozwoju zrównoważonego wynikała z politycznej niezależności 21 członków Komisji. Definicja rozwoju zrównoważonego przyjęta przez WCED kładła nacisk na takie zaspakajanie potrzeb obecnego pokolenia, które uwzględni potrzeby pokoleń następnych.

Caring for the Earth, vAvw.makinginriiagroen.org/care.hlm. [dostęp 19-02-2004]