destrukcyjnie na środowisko. Duży nacisk został położony na nakłonienie rządów, aby uczyniły kryterium ekoefektywności jedną z wytycznych decyzji, zarówno na szczeblu rządu jak i środowisk biznesowych poprzez:
- systematyczne śledzenie modeli produkcji, w szczególności związanej ze środkami trującymi, jak ołów w benzynie, czy też odpady toksyczne;
- poszukiwanie alternatywnych źródeł energii, odkąd paliwa ropopochodne są w dużym stopniu odpowiedzialne za ocieplanie się klimatu;
- rozwój środków transportu publicznego pozwalający ograniczyć emisję spalin samochodowych;
- utrwalanie świadomości wyczerpałności zasobów wody pitnej.
22 grudnia 1989 roku na mocy rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ rozpoczęto prace, których rezultatem była przedstawiona na konferencji w Rio Agenda 21. Punkt pierwszy jej preambuły głosi:
„Ludzkość znajduje się w krytycznym momencie historii. Jesteśmy świadkami utrwalania się dysproporcji miedzy narodami oraz wewnątrz narodów, pogłębiającej się biedy, głodu, chorób i analfabetyzmu oraz stale pogarszającego się stanu ekosystemów, od których zależy nasz dobrobyt. Jednakże integracja środowiska i rozwoju, a także większe skupienie uwagi na obu tych zagadnieniach mogą doprowadzić do zaspokojenia podstawowych potrzeb i do zapewnienia lepszego poziomu życia dla wszystkich, lepiej chronionych i gospodarowanych ekosystemów i bezpieczniejszej, bardziej pomyślnej przyszłości. Żaden naród nie jest w stanie osiągnąć tego sam. Razem może się to udać - przy globalnej współpracy dla trwałego i zrównoważonego
• trS
rozwoju.
Dokument ten jest planem osiągnięcia rozwoju zrównoważonego. Pomimo iż został nieco osłabiony przez kompromisy i negocjacje, na ówczesny moment był najbardziej efektywnym programem usankcjonowanym przez społeczności międzynarodowe - bynajmniej tak zapewniał Sekretarz Generalny konferencji
15 Agenda 21, www.un.org/esa/sustdev/agenda21text.htm (dostęp 23-11-2003]