ż
lid kattgwil Stkiyjzyiż ijtjs aw: LtŁitmr acałjrzikorj .zofiej, «4*.vr-z&tws wfoiehr* — sci. 5} aiagyfcy sus eiit formy cbcjśtzi: bszc-iolicjnlk — oivj;~7 względam wtiyttkith kittgłri! fśsŁżyjzrS. Imiesłów prsyił^Łoiry - mający ^2^ okredlcną wirtoid kŁ/tft:di Cektyjne.* czasu i bażokolioznlk o cirtó'.oa7d waztcdelfcci ««-. i t?rbu.
J.«. ?*SADTCS*TY SSTULTT-57.Z
Paradygizaty letaemó w zależących do okrefknych klas gramatycznych cą na ogół zbudowane Uk tamo, tj. maja Ideatycsz* klatki. Zdarzają •!* jodsak, i to tt cale nierzadko, wyjątki. W zzozególnotci EUiiiay umaó Iztzłenie paradyzie ł-tów d efektywnych, któro odpowiadaj leluemon aj mającym wszystkich form yyiscKiouich przoz pełny zyzttm .opozycji dla .dane] kl«y. Taki paradygmat będzie miał za przy kład Jękiem nono wałkowy SA^lE, mający tylko formy liczby mnogie].
W wyrainych opozycjach przypadkowych pozostają za przykład łoza? wyrazowe, wyrażano słowami zisWe, scóio, setą w zdaniach:
f8/ |
Jan trfersy to sieWe. |
1*1 |
J<V* opowiada o sobie. |
AO/ |
Jan in»er«ra/« sit tytto sobą. |
/_jEa regularnotó opozye]!, wraz z oczywistą Identycsnoloią semantyczną, przemawia za tym, żeby to formy wyrazów* zallczyó do togo mm*go kisemu. Lckwm ton ma paradygmat defektywny: nJo wypełniona jot w nim klatka mamowntkał. Wobec togo w oplsdo lekaykograSczaym Utotn* kłopoty sprawia wybór jegTformy hasłowej.
Dopnzzczoaie Istnienia paradygmatów defektywnych pozwoli nam prze-zwyclglTó pewno istotne trudnotci w kwalifikowaniu form wyrazowy d. Ciekawy przykład stanowi słowo dwie, które bywa używane nie tylko w powiązania z formą czasownika, lecz takie z forma rzeczownika, I to o określonej wartości przypadkowo] — dopełniacza, np. duie ostra. Co witce], takie dato występuje w kontekście wymagającym wyznaczone] formy przypadkowej, Możliwości wy łupienia duto w kontekście narzucającym wartofó przypadkową są jednak bardzo ograniczone. Typowe są użycia w pozycji mianownika i biernika:
/II/ W krtdenrit fili dsio estry.
112/ KapiUm dsio ostra.
Możliwe jest tei użycie dsio w pozycji dopełniacza, ale wyłącznie przyczatowni-kowego. Porównajmy ponllue przykłady: flS/ Hit ktpiUtn d%io ostra.
/U/ •zsurtirilo mrit wytypanit dułc e-ztra.
Jak więc włdaó, słowu dsio przy rzeczowniku można przypisaó fiekzyjny przypadek, przy czym defektywny paradygmat lckiema DD20 ogranicza się do
83