Zawitał dla nas poranek

Zawitał dla nas majowy poranek.

1.    Zawitał <lla nas majowy poranek. Ziemia i niebo błogo się śmieje.

Podajcie kwiaty, aby uwić wianek, lecz wianek taki. który nie więdnieje.

Na żyznej ziemi kwiat pełny urośnie, na twardej skale tylko głóg kolący;

A my na wianek zbierajmy przy wiośnie, nie ostre głogi, lecz kwiat wonniejący.

2.    Na nas Maryja w^: radości spogląda, jaka to gwiazda, co na niebie świeci. Przyjmie ten wieniec i tego zażąda: wianka serc naszych, jako serc Swy ch dzieci. Złóżmy na wieniec wszystkie serca cnoty, które wykwitly w świetle Jej opieki.

Te kwiaty duszy dajmy Jej z ochoty, a taki wieniec nie zwiędnie na wieki.