Zdj�cie0262

54

Podstawowe zagadnienia baz danych i procesów przetwarzań m

danych w pozostałych dwóch tabelach. Ryzykowne wydaje się stosowanie dla nich teg-samego mechanizmu autoinkrementacji, co oczywiście teoretycznie jest możliwe, aczkolwie H praktyce może wyglądać różnie. Znacznie lepiej jest przejmować z tabeli wzorcowe juz wygenerowany numer i wstawiać go programowo jako klucz główny i obcy zarazer do tabel następnych. Stosowanie we wszystkich trzech tabelach automatycznej generac klucza jest o tyle trudne, że należałoby bardzo silnie zabiegać o synchronizację - to znacz tak izolować tabele, aby w międzyczasie nikt inny nie dopisał czegoś do którejś z nic i aby numeracja me traciła ciągłości. Nie jest to zadanie trywialne.

Zauważmy, że przy trzech tabelach opisujących zakup każdy zapis informacji dotycząct jednej transakcji wymaga trzech zapisów w oddzielnych tabelach. Podobna zależność doty czy aktualizacji i usuwania wierszy. Stanowi to dodatkowe obciążenie dla systemu, zupełni niepotrzebnie, Ponadto, aby to realizować, należy w sposób programowy zadbać o niezbędr funkcje. SZBD sam z siebie nie domyśli się, że ma dopisać coś do innej tabeli, a więc uzet zaprogramować na przykład odpowiednie wyzwalacze (triggery), które będą wyzwalane r podstawie zdarzeń zachodzących w tabeli wzorcowej (ZAKUP_KLEENT). Przy usuwaniu i m< dyfikowaniu informacji można osiągnąć automatyzm wyższego stopnia, korzystając z więzó integralności, aby wiersze skojarzone były też automatycznie usuwane bądź modyfikowan Tyle że te zabiegi także stwarzają dodatkowe narzuty projektowe i wykonawcze. Zawss też istnieje ryzyko, że dane z tych czy innych względów ulegnądesynchronizacji.

Z przytoczonych tu argumentów wynika dosyć jednoznaczna konkluzja: dużo tracim nie zyskujemy niczego. Tak więc lepiej ponownie złączyć te trzy tabele w 4PN do jedn w 3PN, czyli przeprowadzić proces denormalizacji.

3.5. Dcnormalizacja

DenormaJizacja jest procesem odwrotnym w stosunku do normalizacji, czyli pow duje przechodzenie z wyższych postaci normalnych do niższych. 1 jak widać, czasami i czegoś się przydaje.

Generalnie procesy denormalizacji wykorzystywane są wtórnie, to znaczy, gdy na podstaw istniejącej już bazy danych należy wydobyć jakieś informacje syntetyczne, na przykład na potn by tworzenia raportów. Często łatwiej jest utworzyć tymczasową tabelę - na przykład w 1P | której dane pochodzą z tabel standaryzowanych do wyższych postaci — i na jej podstaw emitować wydruki. Może być to powodowane różnymi względami. Nieraz narzędzia służą do raportowania nic potrafią „rozprawić" się z łączami między tabelami, w związku z czy pozoctaje jedynie dostarczyć im jedną prostą tabelę, zawierającą wszystkie potrzebne infuim*

| hMoy Jiocć mi przykład wygenerować wykres w arkuszu kalkulacyjnym, należałoby właśnie w ipusołt przygiiłować dla niego dane. Innym powodem takiego podejścia może być to, że rapo mc mutrą opierać się na danych „z ostatniej chwili". Jeśli zarządowi firmy potrzebne są tył informacje / dokładnością do dnia popizedniego, wystarczy mz dziennie tworzyć raporty finał pnwka/ujiiL /edó tabel /biorczych, n później uruchaminć narzędzia raportowania, nic obciążą HI/UD ponownym integrowaniem informacji w spójną całość.