PODSTAWY BAZ DANYCH
53
ZAGADNIENIA
■ Definicja diagramów Venna
■ Model diagramów Chena
■ Elementy diagramu (encja, atrybut, związek)
■ Związki między tabelami (relacja jeden do jednego, relacja jeden do wielu, relacja wiele do wielu)
■ Zastosowania więzów propagacji (działania na rekordach, kaskadowe usuwanie, wstawianie nuli)
Podczas projektowania relacyjnej bazy danych informacje o opisywanych obiektach, rzeczywistych bądź abstrakcyjnych, możemy umieszczać w różnych zmiennych relacyjnych (innymi słowy relacjach, tabelach). Potęga i funkcjonalność relacyjnych baz danych wypływa z możliwości tworzenia związków pomiędzy ww. relacjami.
Rys. 10.1. John Venn (4.08.1834-4.04.1923)
Pierwsze z prac mogących oddawać typ powiązań pomiędzy elementami dwóch zbiorów prowadził John Venn (4.08.1834-4.04.1923), który był angielskim konstruktorem maszyn, filozofem logikiem i matematykiem. Znany jest jako twórca diagramów Venna, które znalazły zastosowanie w logice teorii zbiorów. John Venn swoją teorię opisał w pracy On the diagram-matic and mechanical representation of propositions and reason-ings. Diagramy, które opracował, nadają się do ilustrowania uczestnictwa i liczebności w związku. Zmarł w 1923 r. w Cambridge w wieku 89 lat.
Zgodnie z założeniami Venna, encje (zbiory) reprezentowane są przez kółka (owale), wewnątrz których znajdują się instancje. Jeśli poprowadzimy poziome linie proste pomiędzy instancjami dwóch encji, zgodnie ze związkami zachodzącymi w rzeczywistości, w łatwy sposób możemy zilustrować liczebność i uczestnictwo w związku.
PRZYKŁAD 10.1
Prześledźmy to na przykładzie. Wyobraźmy sobie hotel, do którego trafiają goście. Żeby być przyjętym - zameldowanym w hotelu, trzeba mieć pokój (w hotelu musi być wolny pokój).
Ponieważ w jednym pokoju może mieszkać kilka osób i jedna osoba może wynająć kilka pokoi, jest to związek wiele do wielu. Przy czym każdy gość hotelowy musi mieć co najmniej jeden pokój. Może natomiast zaistnieć sytuacja, gdy pokój pozostanie niewynajęty - bez gościa. Diagram ilustruje zatem, że jest to związek wiele do wielu, zaś uczestnictwo gościa w pokoju jest opcjonalne.