5. I l« kl % W • • • • i II k|MUW|l'<|IIWllkl 129
Nadwyżka konaumanta
Różnicy między kwouj, jaką nabywca jest gotowy zapłacić a kwota jaką musi ziipliu ić, na/ywa się nadwyżką konsumenta Marysi; i byłaby skłonn i zapłacić 50 dolarów /a pierwszą bluzę. 45 dolarów za drugą, 40 dolarów za trzecią i ul. Jednak jeśli rynkowa cena wynosi 251 dolarów, to za każdą bluzę musi zapłacie tylko 20 dolarów- A zatem, kupiwszy pierwszą bluzy, Marysia uzyska In nadwyżkę równą 21 dolarow (50 dolarów, które byłaby skłonna zapłacie, minus 29 dolarów, które zapłaciła w rzeczywistości), kupiwszy drugą bluzy, osiągnęła nadwyżkę równą Ib dolarów; trzecia bluza była dla niej źródłem nadwyżki równej 11 dolarow itd. Całkowita nadwyżka konsumenta jest zatem równa sumie 21 dolarow 4- 16 dolarów 4* II doi a niw i 6 dolarow -t I dolar - ^5 dolarów.
Można to przedstawić graficznie. Na rysunku 5 9 nadwyżce kormimcn-ta odpowiada zacieńiowanc pole między krzywą popytu skompcnaowioc-go h linią ceny. Ponieważ krzywe popytu skompensowanego i nić skompensowanego niemal się pokrywają, zwykle obliczamy wielkość nadwyżki konsumenta jako pole między krzyw;j popytu zwykłego a limą ceny.
Nadwyżka konsumeiitn jako miara korzyści / realizacji projektów publicznych. Krzywa popytu skompensowanego może byc przydatna przy mierzeniu korzyści i realizacji projektów publicznych. Na przykład budowy mostu, z którego można korzystać za darmo, można uznać za obniżenie ceny / „nieskończoności'’ (po prostu nie da się kupić przejazdu przez nieistniejący most) do zera. W kategoriach dobrobytu ko~
f i
3
i i 6
7
9 UCZAA
aiuz
Rysunek 5 9 Graficzna ilustracja nadwyżki konsumenta. Nadwyżka uzyskiwana przez nabywcę stanowi różnicę między kwotą jaką byłby on gotów zapłacie (obszar pod krzywą popytu), a kwotą rzeczy wiście zapłaconą (obszar pod limą ceny) Na rysunku nadwyżce konsumenta odpowiada zaciemowane połę