ww

* Za podstawę sylabotonizmu uznaje się regularną powtarzalność dwu pierwszych układów, reszta nie jest warunkiem systemu, lecz tylko sposobem jego modulowania.

3.    Wiersz toniczny - posiada określona liczbę układów akcentowych przy jednoczesnym zróżnicowaniu ilości sylab w wersie

(regularność nie musi być pełna)

4.    Wiersz nieregularny - zaburzający miary wierszowe na rzecz znaczenia, ale zachowujący je w pewnym stopniu

5. Wiersz wolny - typ wiersza, który należy do systemu

nienumerycznego, gdyż jego budowa nie opiera się na zgodności liczby sylab, stóp, zestrojów akcentowych w wersie. Długość wersów w wierszu wolnym nie musi być analogiczna i nie jest określona żadnymi regułami. W wierszu wolnym mogą występować rymy.

6. Wiersz biały - typ wiersza, który charakteryzuje się brakiem rymów w klauzulach.

7. Heksametr - sześciostopowa miara wierszowa charakterystyczna dla epopei antycznej, wykorzystująca istnienie w języku greckim sylab długich i krótkich (iloczas) . -"topa, najmniejsza jednostka rytmiczna, składała się z układu długich i krótkich sylab. W poezji polskiej zastąpiono układ iloczasowy akcentowym: sylaby długie zostały zastąpione akcentowanymi, krótkie - nieakcentowanymi. Próby zostały pomyślnie zwieńczone w Powieści Wajdeloty w Konradzie Wallenrodzie A. Mickiewicza (w wersie 14-16-zgłoskowym występuje sześć akcentów).

Zjawiska pochodzące ze sfery brzmieniowej:

Aliteracja - powtórzenie w celach ekspresywnych jednej lub kilku głosek na początku lub w akcentowanych pozycjach kolejnych wyrazów tworzących zdanie lub wers.

Przykłady aliteracji:

•    biją Boże bębny

•    przecież pięknie pana przepraszani

•    it takes two to tango (ang., "do tanga trzeba dwojga")

Onomatopeja - (dźwiękonaśladownictwo, wyraz dźwiękonaśladowczy) - figura retoryczna, używana w poezji jako środek stylistyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów, aby naśladowały one swym brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany przedmiot.

Onomatopeja to wyraz naśladujący dźwięki i odgłosy naturalne, w tym dźwięki wydawane przez zwierzęta. W języku polskim (i nie tylko) onomatopeja jest