�egna�ek3

1 a

m

fowtem pMcponm, ik nie btty ip»4b Jest tówonucżny r metod/) ^ wodę iwtaa ufliK tyto taki jposóK hory spełnia między innymi W nymtionc uiwgami to nuesy stosowany jest Widoimc oraz mote pwwAwtpodoh)thpi?>nHllach

Z ofMiej definicji metody, Mn może by< odnoszona do różnych rodzaje dnttnkt iwlfft). W, OM Wyjlrtmidzil następującą definicję metody ksztal-eon;

.Metoda bitakeolu to iptaRltycnlf stosowany sposób pracy nauczyciela IloMiMtflwiilw oMijganle cdóiv kształcenia. Inaczej mówiąc jest to mftftmi) tkładczsaaoui naiicwWi I uc/nłów, realizowanych iwladonilc u celi iponodotYinb zatoaonycli zmian w osobowości uczniów” Takie rozu-BBcmr metod; kwtakcwi ikccpazmwc jest pracz większoii autorów podręczników t d#yki^: i oedz być ono równic? adaptowane dla potrzeb niniejszego podręcznika

¹ (^metodękształcenia będziemy zatem nmimicć wypróbo-win) sposób współpracy nauczycieli z uczniami, sto. sosid) itiadomlt i ukierunkowany na osiąganie celów kształcenia stanianych prred określonym zajęciami dydaktyczno-t pr/cdm|Mi maczania na różnych poziomach edukacji. Przez „tpo# rtóci rozumieć hędnemy odpwwtao dobrany i na ogól sprawdzony lAMoyoncm n»j wywltnliftytb uczestników procesu kształcenia, który-jeśli racjanalmc thm/ - powinien spouudowad założone zmiany w oso-bmoinŁCTi)w(4tuilciilinv).

Mdoóy ksrtikctti ussmziiwu^ą skuteczne opsnemime odpow>cdnicgo zasobu moky iTiz z umiqętnoką praktycznego jej wykorzystania, jak również rozwiane afchdci pwniwayi andcoował i postaw dzieci t młodzieży. Są zawsze bpoone 9 Mitami dydaktycznymi, których zadaniem jest wspieranie, a nie-Wy amt aflępowaaic niektórych czynności rcałtminych przez podmioty ksBałcon Dłitcfo teł dotecmoid poszczególnych metod w znacznym stopniu mntarai jefl trtakiwym doborem i racjonalnym użyciem tych środków. Nie decydują one jednak o chinklerzr danej metody kształcenia, odgrywają bowiem owue tylko służebną rolę wobec metod

Metoda \m\m\i MMlic w bliskim związku z wieloma innymi terminami fPpRlOpto wbanego już związku ze środkami dydaktycznymi, wiele ją Me* wiążt z pojęciem formy i zasady. Dlatego też niektórzy dydaktycy ulot* mUi toototfę z (orną Należał do nich nun. B. Niwroczyóski, który piał: „W Óptttyce jtśak najc/^CKj mówi iif o formach, gdy chodzi o rozróżnienie fOMtyA sposobów dopromdzeoia ucznia do przyswajania sobie wiadomości« a satynę wyniauil różne formy, które przez innych nazywane są wykładem

SCu'piMcwic/_f chociji? /-i«ęp*j)c w niej irrmln ki/olccnk, l— mam [O Maty* , op ,cu, t IJ4)

'br I %MKvjtti.9.cM

Qb«fiic pojęcie formy przyjęli) jję używić w odmeneniu do organizacyjnej ctrooy pfocew kszlałccnu.

Metoda ksztilccnu różni się ulać w sposób atomy od H o I boran .jKidy powinny być przestrzegane wszystkie, mianie od przedmiotu. szczebla , celów kształcenia, to metody dobKnnc są w zależnodct od:

. poziomu edukacji;

-    możliwości intelektualnych uczniów (studentów);

. właściwości realizowanych treici (przedmiotńwj;

_ celów i zadań dydaktycznych.

W konkretnych zajęciach dydaktycznych mott byó wykorzystana jedna lob lalka metod kształcenia, ale zasady powinny być przestrzegane w tych zajęciicb raczej wszystkie.

O ile zasady odpowiadają na pytanie, dlaczego należy uczyć tak hń iucj«j, , więc systematycznie, poglądowo, trwale, efektywnie itp, to metody z kole dają odpowiedź, jak należy to czynić v zakresie różnych prztdnolów i na fótnyeb szczeblach edukacji oraz stosownie do przyjętych celów i zadań kształtom’.

Rozwój metod kształcenia pozostaje w bezpośrednim związku I ogólaya raz-wojem cywilizacji. Niektórzy pedagogowie, jak czym tonp. Clark Kor, wyróżniają w związku z tym cztery ./ewolucje" w zakresie rozwoju metod kształcona¹:

-    zastąpienie nauczycsclnrodziców przez zawodowych nauczycieh. a maczania okazjonalnego • nauczaniem zinstytucjonalizowanym (organizowanym w szkole);

-    zastąpienie słowa mówionego słowem pisanym;

-    wprowadzenie do edukacji słowa drutowanego,

-    powszechne wykorzystywanie w procesie kszalccna nowoczesną techniki informatycznej.

W czasach poprzedzających występowanie szkoły nauczanie me miało charakteru zorganizowanego, a więc odbywało się okazjonalnie i prowadzone było praż rodziców lub innych członków rodu. Polegało na obserwowaniu i powtarzaniu I dorosłym określonych czynności, czyli na przyswajaniu wiedzy I uimcjęiności przez naśladownictwo. Powstanie szkól spowodowało rozwój metod słownych, początkowo sprowadzających się wyłącznie do słowa mówionego, kurt stopniowo byśo zastępowane słowem pisanym. Wprowadzenie dniku spowodowało duży postęp* rozwoju metod słownych, w tym min. szerszy dostęp do podręczmka. który urn żliwial samodzielne zdobywanie wiedzy.

Metody słow ne dominowały bezwzględnie do bici śrataowieca W pdmei szym erosie przedstawiciele różnych nurtów pedagogicznych próbowali achęcaó d stosowania w nauczaniu metod naturalnych opartych na bczposedw poora zmysłowym (J.A. Komeński) hib na tzynnościjch praktycznych (J, Dewty) Jedn