ŁŚ8

«v;

«v;

" ^Sow * •

G<W < JW ^L O

(2.208)

So^ - parametr Sommerfelda dla łożysk wzdłużnych,

So 8- f(x, P . M i

'

c) na wykraeia A zawlerajęcym II- f(x. P.A- const) połęczono li-nla optlaa (aaxlaa) linii 0 - const oraz naniesiono linię optymalizacji według kryterium "minimum tarcia", tę drugę linię wykreślono według zależności

(2.209)

w tan sposób podobnie jak podczas obliczania łożysk poprzecznych, można podczas projektowania łożyska wzdłużnego oprzeć aię na kryterium możliwie dużej nośności albo na kryterium minimum tarcia.

Ponieważ obydwa optima sę ze względu ns X“ ^h0A * zskreeie A-■ l'/l - 0,8 - 1 mało zależne od A, więc podczas projektowania zaleca się wychodzić z punktu pracy łożyska lażęcego w obszarze x * 0,5-0,8;

d) noaogram jest ważny dla układów podanych na rys. 102a i 102c (A - l) oraz dla układu podanego na rys. 102b wtedy, gdy A - 0,8. Ola innych wartości X (w wypadku stałych segmentów o budowle podanej na rysunku 102b) można skorygować obliczona z noaogramu wartości za pomocę współczynników korekcyjnych podanych na wykresie (rys. 105, por. też przykład).

Tok obliczeń łożyska wzdłużnego za pomocą nomogramu 1. Nośność

Najmniejazę, granicznę wysokość szczeliny smarowej ^h0 gr określaję w tya wypadku niedokładności wykonania segmentów. Dlatego jaj wartość uzależnia się od średniej średnicy 0^:

(2.210)

(D_b w ma).

Obliczeniowa (dopuszczalna) wysokość szczeliny

Współczynnik bezpieczeństwa obiera się w granicach x ■ 1,2-1,5.

W obliczeniach konstrukcyjnych trzeba założyć pewne wartości cech geoastryczno-wyalarowych łożyska, potrzebne do przeliczenia łożyska na

M/e

199

tarcie płynne (z uwzglgdnienles wspomnianych Jul kryteriów optymaliza

cji). Sg to zwykle wyelery pierścienia (0^; 0^) , liczba eegeentów 1 oraz p• b/1. Wyelery pierścienie eegeentowego oraz liczba eegeentów aogg być wstgpnie uetalone według nacieku dopuezczalnego dla przewidywanego eeteriału łożyskowego, z którego bgdg wykonane (lub pokryte) segmenty . Bierze alg pod uwagg naciek w epoczynku od elły F _t oraz naciek w ruchu od ciśnienia hydrodyneelcznego (e takie naciek przy tarciu eieezanye w okresie rozbiegu i wybiegu).

Naciek ten liczy alg z wzorów:

F

^Pi " 1 b 1 ^ ^Pdop *

/

(2.212)

- w ruchu (od ciśnienia hydrodyneelcznego) dla wszystkich rodzajów łożysk oraz w spoczynku dla łożyska z ruchowymi segmentami, lub

F

^Pi " i b 1(1,- A) ^{? P}dop

(2.213)

- Jako obliczeniowy dla segmentów stałych z grzbietami oporowymi (rys. 102b).

Po określeniu najenlejszej dopuszczalnej wysokości szczeliny smarowej ^hdop pylicze alg

po czyn obiera sig punkt pracy łożyska na wykresie A (dla x”0_f5-0,8 o-raz dla P"0,8-1 ,2; zalecane P«l) oraz wylicza sig natężenie pracy łożyska (wzór (2.2Ó6)):

gdzie F (mn) ,

1 v («/s) .

1 (-).

Według określonych wartości £ i B oraz określonego położenia punktu pracy na wykresie A (x, p) znajduje sig z noeograeu pochylenie segmentów ¥ oraz lepkość oleju rj. Schemat działanie na nomogramle pokazano na rysunku 103.

Pochylenia segmentów nie ulegaj# zmianom pod wpływem temperatury, odpada również potrzeba doboru pasowania. Pochylenia segmentów muezg ^być Jednak utrzymywene możliwie dokładnie.