0000005(2)

A praksja amnestyczna

ność ruchowa ulega w ten sposób spaczeniu, mimo iż poszczególne jej fazy przebiegają zupełnie prawidłowo. Chory przerywa nieraz rozpoczętą czynność ruchową, wykazując całkowitą bezradność. Na przykład nogawkę kalesonów wkłada na głowę lub obraca koszulę na wszystkie strony. nie wiedząc, jak ją przeciągnąć przez głowę; chcąc zapalić papierosa, zapala zapałkę i trzyma ją w palcach, aż się sparzy; lub też pociera zapałką o pudełko w niewłaściwym miejscu lub niewłaściwym końcem; wkłada odwrócony klucz do dziurki zanika drzwi itd. Anatomicznie .sprawy rozlane mózgu, jak: otępienie starcze, rozlana miażdżyca naczyń mózgowych, porażenie postępujące. Dlatego apraksja wyobrażeniowa nie ma większego znaczenia lokalizacyjnego, chociaż często zdarza się w uszkodzeniach tylnej części lewego piata ciemieniowego. Postacią lżejszą jest tzw. apraksja amncstyczn a, kiedy to chory początkowo jest niejako zahamowany w wykonaniu pewnego znanego mu zresztą celowego aktu ruchowego i dopiero przypomnienie kilku gestami tej czynności naprowadza go na właściwe tory . Chociaż apraksja wyobrażeniowa dotyczy obu stron ciała, to jednak półkula lewa u praworęcznych dominuje również i w tym względzie.

A praksja ruchana

2.    Apraksja ruchowa (apraxia motorka); apraksja członowo--kinetyczna Liepmanna; apraksja korowa Heilbronnera, apraksja inner-wacyjna Kleista. Polega ona na niezgrabnym wykonywaniu ruchów grubych oraz na całkowitej niemożności wykonywania ruchów precyzyjnych, jak szycie, nawlekanie igły, zapinanie guzików, pisanie przy braku niedowładu; jest przy tym pewne zahamowanie napędu ruchowego, inicjatywy ruchowej. Zdarza się też apraksja mięśni głowy, spojrzenia, mimicznych. Anatomicznie — ogniska korowe leżące ku przodowi od właściwych ośrodków ruchowych. Apraksja ruchowa może być jedno- lub obustronna; apraksja członowo-ruchowa jest zawsze połowicza, występuje często pod postacią tzw. „współczulnej” dyspraksji lewej ręki :uszkodzenie ośrodków ruchowych w lewym przednim i tylnym zakręcie środkowym, pierwszym zakręcie skroniowym, zakręcie nadbrzeżnym i kątowym).

.•1 praksja wyobrażenia-wo-ruchmea

3.    Apraksja w yobrażenio w o - r u c h o w a (apraxia ideo-motorica s. ideokinetica) polega na zachowanej zdolności wykonywania prostych czynności ruchowych, zwłaszcza części składowych jakiegoś zawiłego aktu ruchowego przy całkowitej utracie możności wykonania tego aktu. Na skutek przerwania dróg kojarzeniowych bodźce nie docierają do ośrodków ruchowych w korze, toteż urywa się niejako łańcuch złożonego aktu ruchowego. Chóry nie umie używać przedmiotów dobrze mu znanych. Pewne czynności ruchowe samorzutnie wykonywa dobrze, a na polecenie nie umie ich spełnić. Chory wykonuje zamiast ruchów celowych ruchy bezpostaciowe, np. wymachuje rękami; nie umie wykonać ruchu grożenia pięścią lub przywołania palcem itd. Apraksja wyobrażę-niowo-ruchowa występuje w razie przerwania połączeń kor\ czuciowo-ru-chowcj z. korą płatów skroniowego i potylicznego. Najczęściej spostrze-

205