212 KINEZYTEł
kon wszystkie części mięśnia kończy sic na grzebieniu guzka więi go kości ramienncj w ten sposób, żc górne włókna leżą z pi twrorząc warstwę przednią, a dolne z tyłu jako warstwa tylna (spri| wia to wrażenie jakby mięsień był skręcony u sw'ego przycj końcowego).
Funkcja: w działaniu na obręcz barkową powoduje wysuwanie jej w przód i obniżanie.
Unerwienie: nerwy piersiowe przednie (Cs-Th,) (iyc. 134a).
5. \1. piersiowy mniejszy (m. pectoralis minor).
Przyczepy:
pocz.: powierzchnie zewnętrzne końców przymostkowych żeber kostnych od II lub III do V (trzy lub cztery pasma mięśniowe), koń.: wyrostek kruczy łopatki.
Funkcja: obniża obręcz kończyny górnej i wysuwają ku przodowi.
Unerwienie: nerwy piersiowe: przyśrodkowy i boczny (C8-Th, oraz C5-l (ryc. 134b).
6. M. podobojczykowy (m. subclavius).
Przyczepy:
pocz.: powierzchnia górna I żebra na granicy kostno-chrzęstnej, koń.: powierzchnia dolna końca barkowego obojczyka.
Funkcja: obniża obręcz kończyny górnej i lekko ją wysuwa ku przodowi
Unerw ienie: nerw podobojczykowy (C5-C6) (ryc. 134c).
Ryc 134 Klatka piersiowa, obręcz kończyny 0&’ nej. kość ramienna lewa widziane z przodu W odpowiednich topograficznie miejscach kośćc* zaznaczono przyczepy i położenie m. piersi większego (a), który ma dwie strefy dzi Kołem o linii ciągłej (I) zaznaczono strefe na obręcz kończyny górnej Oprócz tego ten oddziaływuje na kończynę górną (II). Syi lem (b) oznaczono m. piersiowy mniejszy, a (C'J m. podobojczykowy.
7. .\1. zębaty przedni (m. senatus (interior). przyczepy:
pocz.: uwzględniając położenie przyczepów początkow'ych oraz przebieg i kierunek włókien wyróżnia się w tym mięśniu trzy części: część górna - rozpoczyna się od I i II żebra, część środkowa - od II do III lub IV żebra, część dolna - od IV lub V do IX żebra,
mięsień zbudowany jest z 10 osobnych wiązek (zębów), z których dwie przymocowują się do II żebra, a do pozostałych żeber po jednej wiązce,
koń.: do odpowiednich części brzegu przyśrodkowego łopatki w zależności od części mięśnia.
Funkcja: cały mięsień wysuwa obręcz kończyny górnej ku przodowi - jak w ciosie prostym (wg Sokołowskiego*); część górna i środkowa - unoszą obręcz; część dolna (wspólnie z cz. wstępującą i zstępującą m. czworobocznego) wysuwa kąt dolny łopatki w kierunku dołu pachowego i obraca ją kątem bocznym ku górze - co umożliwia odwodzenie ramienia ponad poziom,
część dolna (wspólnie z częścią wstępującą m. czworobocznego) pociąga bark ku dołowi (wg Bochenka**).
Unerwienie: nerw piersiowy długi (C5-Cs) (ryc. 135).
Ryc. 135. Klatka piersiowa i prawa łopatka widziane z boku. przy czym łopatka narysowana jest skośnie krawędzią boczną na zewnątrz. W odpowiednich topograficznie miejscach kośćca zaznaczono przyczepy i położenie części górnej m zębatego przedniego (a), środkowej (b) i dolnej (c).
#* Sokołowski T. (1962) Elementy dynamiczne kończyn człowieka. PZWL. Warszawa, wyd. II. * Bochenek A.. Rcichcr M . (1990) Anatomia człowieka. PZWL. Warszawa, wyd. X. 1.1