0000013(1)

nic słuchu jest mniejsze; wreszcie stwierdza się, jak już to wspomniałem, liczne inne objawy ze strony mózgu. Znamienne i osobliwe są napady Brunsa.

(i ho rob y przebiegajnei: z zaiyroinn yozay

Nic należy każdego zawrotu głowy odnosić do schorzenia błędnika lub móżdżku, stwierdzamy bowiem zawroty głowy w wielu innych sprawach, jak np. w chorobach oczu, stanach zapalnych mózgu, guzach mózgu, krwotokach oraz zakrzepach tętnic mózgowych i móżdżkowych, stwardnieniu rozsianym, urazach czaszki i mózgu, a także w sprawach ogólnych:, jak choroba krwi, serca, stany alergiczne. Zawrót głowy może być jedną z wielu postaci aury epileptycznej lub też jedną z postaci drobnych napadów padaczkowych (vertigo epileplica). Zawroty głowy często są jedną z pierwszych skarg chorych na stwardnienie rozsiane. Nierzadko chorzy na wiąd rdzenia uskarżają się na zawroty głowy, które nie są niczym innym, jak bezładem połączonym z nieprzyjemnym uczuciem niepewności, występującym w postaci objawu Romberga podczas mycia się, gdy chory przymyka powieki. Wreszcie wspomnieć wypada o psychorod-nych zawrotach głowy, na które skarżą się często neurotycy.

O oczopląsie, jego rodzajach, pochodzeniu i znaczeniu była mowa już powyżej, tak samo o próbach błędnikowych. Tutaj warto przypomnieć, iż w razie całkowitego uszkodzenia błędnika lub nerwu przedsionkowego wymienione próby pozostają bez efektu, to znaczy nic wywołują oczopląsu, zawrotu głowy, ani też zbaczania kończyn i ciała. Spostrzega się to w ogniskach, a zwłaszcza w guzach tylnej jamy czaszkowej, a więc móżdżku, mostu, kąta mostowo-móżdżkowego, opuszki rdzenia. W guzach nadnamiotowych stwierdza się wzmożenie objawów, wywołanych próbami błędnikowymi.

Nerw IX — językowo-gardłowy

(N. glossopharyngeus)

Nerw języków o-gardiowy jest nerwem mieszanym, zawiera bowiem włókna zmysłowe, czuciowe, ruchowe i wydzielniczc. Wobec tego, że czynność czuciowa tego nerwu jest przeważająca, a ruchowa — znikoma, uważa się go za nerw prawie wyłącznie czuciowy.

Włókna czuciowe przewodzą czucie powierzchniowi' z błony śluzowej ucha środkowego, gardła, podniebienia miękkiego, migdałków podniebiennych oraz jednej trzeciej tylnej części języka. Włókna zmysłowe smakowe) przewodzą bodźce smakowe z błony śluzowej wymienionej części języka. Włókna ruchowe unerwiają częściowo mięsień rylców o-gardłowy fm. styl o /) kary.ngeu v . które wraz z mięśniem gardłowo-podniebiennym (n. pharyngo-palatinits unosi i rozszerza gardło podczas łykania. Włókna wydzielniczc > przywspółczulne, pochodzące z jądra ślinowego (nuclcuś salitalorius unerwiają śliniankę przy uszną oraz gruczoły podstawy języka.

Włókna czuciowe są wypustkami obwodowymi komórek zwoju górnego i zwoju skalistego (gangliółi superius et ganglion pclrósum glossoph&ryngei . Wypustki dośrodkowe komórek zwoju skalistego wchodzą do rdzenia przedłużonego, gdzie biegnąc przez pasmo samotne kończą się w jądrze samotnym (nucleus tractm solił arii).

8 Diagnostyka chorób 113