0000027 2

Fizykoterapia

156

opublikowane w DzU PRL 1972 nr 21, poz. 153. Ponadto obowiązują przepisy dotyczące ogólnych zasad wykonywania zabiegów diatermii krótkofalowej.

Wykonywanie zabiegów polem magnetycznym. W dniu 22 czerwca 1995 r. ukazało się (DzU nr 69) obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 maja 1995 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, które w punkcie E dotyczy pól magnetycznych stałych i o częstotliwości 50 Hz. Zgodnie z nim w otoczeniu źródeł magnetycznych stałych i o częstotliwości przemysłowej 50 Hz należy wyznaczyć i oznakować 3 strefy oddziaływania: niebezpieczną, zagrożenia i bezpieczną. Przyjmuje się, że najmniejsza odległość aparatu do leczniczego stosowania pulsującego pola magnetycznego od innych aparatów elektroleczniczych, np. aparatu do diatermii krótko- lub mikrofalowej, powinna wynosić 500 cm. W przeciwnym razie powstaną zakłócenia uniemożliwiające prawidłowe dawkowanie wszystkich rodzajów zabiegów.

Do podstawowych warunków bezpieczeństwa pracy przy obsłudze urządzeń elektroterapeutycznych należy zaliczyć:

1.    Prawidłową konstrukcję aparatów i ich dostosowanie do warunków występujących w miejscu pracy.

2.    Utrzymywanie urządzeń sieciowych i aparatury w dobrym stanie technicznym.

3.    Właściwą obsługę przez personel fachowy'.

4.    Posiadanie sprzętu ochronnego na wypadek wybuchu czy pożaru. Odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa pracy w placówce elektroterapii ponosi jej kierownik.

9.7. Zasady postępowania w wypadku porażenia prądem elektrycznym

W placówkach fizykoterapeutycznych, wyposażonych w liczne aparaty elek-troterapeutyczne, może nastąpić wypadek porażenia prądem elektrycznym. Dochodzi do tego, gdy ciało ludzkie zamknie obwód prądu elektrycznego o dostatecznie dużym napięciu i natężeniu. Porażeniu może ulec zarówno fizjoterapeuta obsługujący urządzenie, jak i pacjent. W związku z tym każde urządzenie elek-troterapeutyczne musi spełniać warunki określone odpowiednimi przepisami, które stanowią katalog PN-77.

Na skutki porażenia człowieka prądem elektrycznym wpływa wiele czynników, takich jak: napięcie prądu, częstotliwość prądu, natężenie prądu, czas trwa- ,jj

^1

Fizykoterapia

157

nia przepływu prądu, droga przepływu prądu przez ciało (najniebezpieczniejszy jest przepływ- tzw. podłużny prądu, np. pomiędzy ręką i nogą), gęstość prądu.

W wypadku zaistnienia porażenia prądem postępowanie osoby udzielającej pomocy musi być zdecydowane i właściwe. Pierwszą i najważniejszą czynnością jest wyłączenie prądu. Jeżeli okoliczności nie pozwalają na wyłączenie prądu, to należy osobę rażoną prądem usunąć spod jego wpływu. W takim jednak wypadku należy zachować wszelkie możliwe środki ostrożności, mające na celu jak najlepsze odizolowanie osoby ratującej od ziemi i osoby ratowanej. Ręce powinny być izolowane suchymi gumowymi rękawicami. Po odłączeniu ofiary wypadku należy bezzwłocznie przystąpić do sztucznego oddychania metodą usta-usta, usta-nos lub za pomocą maski z workiem pompującym powietrze oraz do pośredniego masażu serca. Jednocześnie należy polecić osobom trzecim natychmiastowe wezwanie lekarza. Sztuczne oddychanie należy kontynuować do jego przybycia.

PIŚMIENNICTWO

|11 Glinkowski W., Pokora L.: Lasery w terapii. Druk AUXILIUM. Warszawa 1993.

12] Jankowiak J.: Fizykoterapia. Podręcznik dla lekarzy. Wydanie IV poszerzone i uzupełnione. PZWL. Warszawa 1954.

|3] Jaroszyk F. (red.): Część III. Oddziaływanie czynników fizycznych na żywy organizm. W: Jaro-szyk F.: Biofizyka. Podręcznik dla studentów. Wydanie I. PZWL. Warszawa 2001, 626-776.

[4] Konarska L: Medycyna fizykalna. Wydanie I. PZWL. Warszawa 1968.

[51 Mika T.: Fizykoterapia. Wydanie III. PZWL. Warszawa 1999.

[6] Promieniowanie laserowe. Zastosowanie lecznicze. Sinar London Ltd. Laser IR 904-930. 1.

[ 71 Reiter R.J., Robinson J.: Twoje zdrowie. Melatonina twój naturalny cudowny lek. Wydanie I. Wydawnictwo AMBER. Warszawa 1997.

[8| Straburzyński G.. Straburzyriska-Lupa A.: Medycyna fizykalna. Wydanie I. PZWL. Warszawa 1997. 191 Syrojeczewskaja M.N.: Parafinoleczenije. MEDGIZ. Moskwa 1958.

110| Talar J.. Stengert T.: Usprawnianie pęcherza moczowego neurogennego prądami interferencyjnymi. W: Milanowska K. (red.): Zjawiska bioelektiyczne w diagnostyce i terapii dysfunkcji ruchowych. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław 1990, 173-176.

111] Tomaszewska J.: Fizykoterapia. W: Milanowska K., Dega W. (red.): Rehabilitacja medyczna. Wydanie III. PZWL. Warszawa 1998. 52-56.

[12] Walawski H.: Prądy wielkiej częstotliwości (krótkie i ultrakrótkie fale) w biologii i w lecznictwie. PZWL. Warszawa 1952.