0000029 2

158 kinezyterapia

Tab 11 Zapis systemem SFTR

I.p	Odcinek kręgosłupa	Ruchy				Przedziały wieku	Normy uzyskane z wyników badań
						1	S	8.5	•0-	3
1.2	C	wyprosi	-0-	zgięcie		II	S	7.5	-0-	2.5
						111	S	5.5	-0-	2
		skłon		skłon		I	F	6.5	-0-
3	C	boczny	-0-	boczny w		U	F	5	-0-	5
		w lewo		prawo		III	F	4	-0-	4
						I	R	8.5	-0-
4	c	skręt w	-0-	skręt w		II	R	7.5	-0-	7^5
		lewo		prawo		III	R	6	-0-
						1	S		-0-
5	TH		-0-	zgięcie		U	S		-0-	2
						Ul	S		4)-	1.5
—						I	S	8	-0-
6.7	L	wyprost	-0-	zgięcie		II	S	6.5	-0-	5
						III	S	4.5	-0-
		skłon		skłon		I	F	9	-0-
8	Th-L	boczny	-0-	boczny w		II	F	7.5	-0-	7.5
		w lewo		prawo		Ul	F	5	-0-
						I	R	4.5	-0-
9	Th-L	skręt w	-0-	skręt w		u	R	3	-0-	3
		lewo		prawo		III	R	2	-0-

kręgosłupa

I. Zespół mięśniowy wykonujący skłon tułowia w przód (zgięcie):

1.    m. prosty brzucha (ryc. 65),

2.    m. skośny zewnętrzny brzucha (ryc. 66a),

3.    m. skośny wewnętrzny brzucha (ryc. 66b),

4.    m. biodrowo-lędżwiowy (m. lędźwiowy większy, m. lędźwiowy mniej! (ryc. 67c, b).

Test ruchu skłonu tułowia w przód

3    - Pozycja wyjściowa - leżenie tyłem z kończynami dolnymi ugiętymi w s)

wach biodrowych i kolanowych. Stopy oparte o podłoże.

-    Stabilizacja na przedniej powierzchni ud ponad stawami kolanowymi (ryc. 74

-    Ruch przejście z pozycji wyjściowej do siadu z kończynami górnymi przy^; legającymi do tułowia (ryc. 75).

4    - Pozycja wyjściowa, stabilizacja i ruch takie same jak w stopniu 3. Na p

nią powierzchnię klatki piersiowej w okolicy rękojeści mostka stawia SA opór ręką badającego. Wielkość oporu nie jest maksymalna (ryc. 76).

5    - Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4, tylko wielk

oporu osiąga wielkość maksymalną, możliwą do uzyskania, przy zachow niu fizjologicznego zakresu ruchu i jego płynności.

Ryc. 74. Test ruchu skłonu tułowia w przód w stopniu 3. Pozycja wyjściowa i stabilizacja przed wykonaniem ruchu

75 Pozycja badanego w czasie wykonywania próby. Pozycją końcową jest siad z tułowiem ustawionym

pionowo w górę.

-- Pozycja wyjściowa leżenie na dowolnym boku. Tułów do osi poprzecznej krętarzy większych poza podłożem, w płaszczyźnie równoległej do podłoga. podwieszony na podwieszkach. Głowa też w podwieszeniu, z tym że linki od taśm odciążających zamocowane są na kracie sufitowej ponad krę-larzem większym boku. na którym badany nic leży (ryc. 77).

~ Stabilizacja na bocznej powierzchni uda kończyny dolnej, na której badany nic leży po tej samej stronic.

" skłon w przód w pełnym zakresie (do kąta prostego w stosunku do osi ^ugiej kończyn dolnych), w płaszczyźnie równoległej do podłoża (ryc. 78).

~ Pozycja wyjściowa leżenie tyłem. Przy próbie kaszlu bądź unoszenia głowy należy sprawdzić napięcie mięśniowe na przcdniobocznych ścianach brzucha (ryc. 79).