-*■ po założeniu mankietu aparatu do pomiaru ciśnienia badany nie powinien przez 3 minuty zmieniać pozycji ciała;
-*• ramię, na którym dokonuje się pomiaru ciśnienia, powinno być podparte, a opaskę ciśnieniomierza zakłada się tak, aby równo przylegała do ramienia i znajdowała się na wysokości serca;
-*■ pomiary ciśnienia należy powtarzać, dopóki różnica między trzema kolejnymi pomiarami ciśnienia skurczowego nie będzie niższa niż 5 mm Hg, przy czym między poszczególnymi pomiarami powietrze musi być wypuszczone z mankietu na co najmniej 30 sekund;
-*• u chorych z zaburzeniami rytmu serca wysokość ciśnienia ustala się, uśredniając wyniki trzech pomiarów;
u chorych z wyższym ciśnieniem tętniczym na jednym z ramion pomiary zawsze wykonuje się na tym ramieniu.
Ryc. 1.6. Etapy badania ciśnienia tętniczego aparatem starego typu: a - założenie man-k r><-»łQ07onio mankiAtii 7 manometrem, c - wypełnienie mankietu powietrzem,
Pomiaru ciśnienia tętniczego krwi dokonuje się u osób w pozycji siedzącej lub leżącej. Zazwyczaj stosuje się metodę osłućhową. Po wyciśnięciu powietrza z mankietu ściśle przymocowuje się go do ramienia, tak aby część gumowa przykrywała co najmniej całą wewnętrzną połowę obwodu ramienia oraz aby dolny brzeg mankietu kończył się ok. 2,5 cm powyżej zgięcia łokciowego. Jeżeli części ubioru znajdujące się powyżej mankietu uciskają ramię, to należy części te rozluźnić. Przedramię powinno być lekko zgięte w stawie łokciowym, przy czym zgięcie to, niezależnie od położenia ciała, powinno znajdować się na wysokości serca.
Wyczuwając tętno na tętnicy promieniowej, szybko zwiększa się przez pompowanie ciśnienie powietrza w mankiecie do wartości 30 mm Hg (4,0 kPa) powyżej wysokości ciśnienia, przy którym znikło tętno na tej tętnicy. Następnie stopniowo obniża się ciśnienie powietrza w mankiecie przez odkręcenie zaworu, nie szybciej niż 2-3 mm na sekundę, jednocześnie osłuchując tętnicę ramienną w zgięciu łokciowym.
Ryc. 1.7. Aparaty do mierzenia ciśnienia: a - sprężynowy, b - mankiet do aparatu sprę-