larsen1103

39. Znieczulenie u dzieci 1103

Ryc. 39.7 Dziecięce mankiety do pomiaru ciśnienia tętniczego. Wybór właściwej szerokości mankietu jest warunkiem prawidłowego pomiaru ciśnienia.

-    domięśniowej,

-    doodbytniczej.

4.11.1 Wziewne wprowadzenie do znieczulenia

Halotan nadal pozostaje anestetykiem z wyboru do wziewnego wprowadzenia do znieczulenia u dzieci i małych dzieci, które bardziej boją się strzykawki niż maski do znieczulenia. Coraz częściej jednak zastępowany jest sewofluranem, z powodu szybszego wprowadzenia oraz mniejszych działań niepożądanych na układ krążenia.

Postępowanie praktyczne:

Jeśli dziecko śpi lub znajduje się pod wpływem silnej sedacji, w celu podtrzymania efektu pre-medykacji należy ograniczyć możliwość oddziaływania bodźców zewnętrznych.

Założyć mankiet do pomiaru ciśnienia tętniczego, umocować stetoskop przedsercowy (wcześniej ogrzać go w dłoni), jeśli tylko dziecko nie wzbrania się przed tymi czynnościami.

^ Dziecko przytomne i stawiające opór przy próbach położenia można wprowadzić do znieczulenia, gdy jest trzymane na kolanach matki lub osoby z personelu.

^ Zaleca się zachowanie największej ostrożności podczas posługiwania się maską twarzową. Nigdy nie wolno szczelnie dociskać maski do twarzy przytomnego dziecka. W przypadku gwałtownej reakcji obronnej: należy wprowadzać bez maski.

^ Dobrze spremedykowane dzieci wprowadza się do znieczulenia w stanie uśpienia, bez rozbudzania podczas indukcji: przewód z dopływem świeżych gazów z maską lub bez utrzymuje się w pobliżu twarzy dziecka nie dotykając jej. Początkowo podaje się jedynie mieszaninę tlenu z podtlenkiem azotu w proporcji 40:60% przez okres ok. 4 min. Następnie dodaje się halotan w stopniowo zwiększanych stężeniach, maksymalnie do 1,5-2,0 %obj. W przypadku sewoflu-ranu wprowadzenie można rozpoczynać z użyciem bardzo wysokich stężeń (np. 8 %obj.). Dzięki temu uzyskuje się bardzo szybką utratę świadomości.

^ Z chwilą zaśnięcia, szczelnie dociska się maskę do twarzy dziecka unosząc przy tym żuchwę i odginając głowę (ryc. 39.8). Nadal nie powinno się wykonywać żadnych czynności stymulujących dziecko, a początkowo pozwolić na spontaniczne oddychanie.

Dzieci wystraszone i stawiające opór stanowią szczególne wyzwanie, mogące powiększyć bagaż niepowodzeń anestezjologa. Skuteczny w tych sytuacjach okazał się sposób postępowania polegający na odwróceniu uwagi poprzez szybkie i nieustanne zagadywanie dziecka, podczas gdy gazy anestetyczne doprowadzane są bez przerwy do okolicy jego twarzy. •»" Dzieci pobudzonych i niewspółpracujących nie należy przemocą wprowadzać do znieczulenia drogą wziewną. Zaleca się indukcję doodbytniczą albo domięśniową.

4.11.2 Dożylne wprowadzenie do znieczulenia

Niektórzy anestezjolodzy dziecięcy preferują dożylne wprowadzenie do znieczulenia ogólnego, również w przypadku rutynowych zabiegów. Postępowanie to ma następującą zaletę: szybka i bez-wonna metoda bez użycia budzącej strach maski do znieczulenia. Poważną wadą jest często bolesne ukłucie oraz nie zawsze łatwa kaniulizacja żyły. Zaleca się wcześniejsze stosowanie plastrów z maścią EMLA (prilokaina) przed nakłuciem żyły.

Do najważniejszych środków stosowanych do wprowadzenia dożylnego u dzieci należą ultrakrót-