ruch (ryc. 13.2). zgodnie z prawem Bernoulliego (wzór 13.3)
Pi
pvf =p-,+
const
13.3
p, i oznaczają ciśnienia statyczne, działające na ściany przewodu o powierzchniach
przekroju odpowiednio .V, i S«, a—pi?, i — puó ciśnienia dynamiczne.
Prawo Bernoulliego wynika z prawa zachowania energii. Ciecz przepływając z rury o przekroju 5, wię-
I o 1 2
kszym do przekroju S2 mniejszym zwiększa energię kinetyczną o —mv~2--— mv\ . Ten przyrost ener
gii kinetycznej jest wynikiem wykonanej pracy. Przemieszczenie cieczy o objętości A V przy ciśnieniu /), wymaga wykonania pracy ITj = pvAV, natomiast praca wykonana przeciw ciśnieniu p2 w przewodzie o przekroju jest IV2 - —p,AK Przyrównując sumaryczną pracę z przyrostem energii kinetycznej otrzymuje się
lale PlA V- p2A V = — mt2 - — mvl
i» ...
Po odpowiednim uporządkowaniu i uwzględnieniu, że —- = p wyraża gęstość cieczy, otrzymuje się prawo Bernoulliego 13.3.
W przypadku ruchu cieczy rzeczywistej o lepkości •/), nawet w rurze o jednakowym przekroju, musi istnieć na końcach rury różnica ciśnień Ap = p2—Pi utrzymująca nich. Zostaje wykonana praca związana z pokonywaniem oporów tarcia o ścianę przewodu oraz między warstwami cieczy poruszającymi się z różnymi prędkościami. Kosztem pracy wywiązuje się ciepło. Natężenie przepływu wyraża się wzorem Poiseuille’a
J
AK
At
13.4
Prawo Poiseuille’a stwierdza, że natężenie przepływu J jest dla danego przewodu proporcjonalne do różnicy ciśnień, co można zapisać w postaci
J =
13.5
Współczynnik
13.6 nosi nazwę „oporu naczyniowego przepływu” (analogia z prawem Ohma). Im większy opór przepływu (większa lepkość, większa długość, niniejszy przekrój), tym mniejsze jest natężenie przepływu przy danej różnicy ciśnień.
W układzie krążenia ciśnienie dynamiczne obliczone ze wzoru 13.3 jest bardzo małe w porównaniu z ciśnieniem statycznym. Na przykład dla aorty: p = 100 mm Hg =
= 13,3 kPa, a 4- pf? = 4- • I0S ^ 0,42 — = 80 N/m2 - 0,6 mm Hg.
2 1 2 nr5 s£
24^