0000075(1)

wółujc zwiotczenie skurczu mięśni oraz zahamowanie ruchów kończyn przeciwstronnych wraz /. tłumieniem czynności elektrycznej wielu pól korowych. Dlatego pole to Marion Hines nazwa! pasmem tłumikowym ( suppresspr strip#, stąd oznaczenie go cyfrą 4s).

Zachowanie się odruchów po jednostronnym usunięciu doświadczalnym górnego i korowego) neuronu ruchowego ilustruje tabela, ułożona przez J. F. Fultona tab. 3).

OdrueliA obron Hi

O d r u c hy obron n e. W porażeniach kończyn dolnych badamy również tzw. odruchy obronne, należące do kategorii automaty zmów rdzeniowych, kiedy to na skutek poprzecznego uszkodzenia rdzenia zostają one uwolnione spód hamującego wpływu kory mózgowej poprzez szlaki piramidowe. Są one pewną analogią do odruchów⁷ otrzymywanych u zwierząt odmóżdżonych, tzw. rdzeniowych zwierząt doświadczalnych.

Odruch

■ h rócen ;<i

Najczęstszą postacią odruchów obronnych jest „odruch zgięciowy kończyn dolnych", inaczej zwany „odruchem skrócenia" (phenomene des raccourcisseurs). Polega on na powolnym zgięciu kończymy dolnej w stawach biodrowym i kolanowym wraz z grzbietowym zgięciem stopy oraz palców („zgięcie potrójne", tri ple flexiori'). W warunkach prawidłowych odruch ten otrzymać można jedynie ze skóry podeszwy, przy czym ruch zgięciowy kończyny jest wówczas szybszy, zgięciu zaś grzbietowemu stopy nie towarzyszy zgięcie grzbietowe palców . Jeśli odruch skrócenia daje się. wywołać z. innych miejsc aniżeli z podeszwy, jak np. / grzbietu stopy, a zwłaszcza jeśli zarazem występuje zgięcie grzbietowe palców, wówczas świadczy on niezbicie o uszkodzeniu dróg piramidowych. Odruch Babińskiego może być uważany za jedną ze składowych części zgię-ciowego odruchu obronnego.

Przykurcze

Zgi{'ciozre

kończyn

dolnych

Skórno-od ruchowe

W przypadkach ciężkich uszkodzeń poprzecznych rdzenia na skutek ciągłego powstawania odruchów obronnych, wywołanych drażnieniem skórę kończyn dolnych przez bodźce codzienne, jak dotyk pościeli, zimno, powiew powietrza itd„ wytwarzają się przykurcze zgięciowc. Są to tzw., według terminologii Babińskiego, przykurcze skómo-odruchowe (con-tractures culaneo-rćflexes), którym zwykle towarzyszy osłabienie lub zniesienie odruchów głębokich. Występują one w razie całkowitego przerwania rdzenia przez ognisko chorobowe, uszkadzające zarówno szlaki piramidowe, jak i pozapiramidowe rdzenia (par a piegi e en flexion).

W y prost nc

Śck.gnmco-

-odruchowe

W przeciwieństwie do przykurczów zgięciowych w przypadkach niecałkowitego uszkodzenia dróg piramidowych, jak to bywa nieraz w porażeniach połowiczych, wytwarzają się przykurcze wyprostne zc wzmożeniem odruchów głębokich, określane przez Babińskiego jako przykurcze ścięgnowo-odruchowe (conlractures tendineo-refiexes).

Mówiąc ogólnie, w uszkodzeniach poprzecznych rdzenia odróżnić można 2 postacie reakcji ruchowych: 1) jednofazową — są to odruchy obronne zgięciowc, występujące w razie całkowitego przecięcia rdzenia, i 2)