029 3

Układy sekwencyjne 29

układów; z podtrzymywaniem sygnału i układu z opóźnionym włączaniem i wyłączaniem, sygnał wyjściowy będzie zależeć od całej sekwencji sygnałów wejściowych. Układy takie omówimy dokładniej w punkcie następnym.

Przez cale życie w posiadaniu naszym jest tylko teraźniejszość, nic więcej.

Artur Schopenhauer¹

4. Układy sekwencyjne

Rozważania rozpoczniemy od omówienia wybranych właściwości układów' logicznych, a w^rięc układów, których sygnały wejściowe i wyjściowa przyjmują w'artości: 0 lub 1. Założymy, że wartości sygnałów' mogą^ zmieniać się w dyskretnych momentach czasu (chwilach): 0.1,2.3.... Istotną cechą kombinacyjnych układów logicznych jest jednoznaczna zależność bieżących wartości sygnału wyjściowego od bieżących wartości sygnału wejściowego. Bardziej złożonymi układami są układy z pamięcią. W najprostszym przypadku zastosowanie pamięci polega na zapamiętaniu bieżącej wartości sygnału wejściowego i wykorzystaniu jej w następnym dyskretnym momencie czasu. Dzięki temu sygnał wyjściowy układu z pamięcią może zależeć nie tylko od bieżącej wartości sygnału wejściowego, ale i od wartości poprzedniej. Pamiętając sekwencję wartości sygnału wejściowego, możemy uzyskać zależność sygnału wyjściowego od całej zapamiętanej sekwencji. Z tego powodu układy logiczne z elementami pamiętającymi nazywane są sekwencyjnymi.

Działanie układów z pamięcią opisuje się podając funkcję przejść stanów' (ang. stałe transilion fimetion). W najprostszym ujęciu stan układu można utożsamiać z zapamiętaną sekwencją wartości sygnału wejściowego. W większości układów sekwencyjnych takie podejście jest zbyt rozrzutne: nie zawsze pamiętanie całej sekwencji poprzednich wartości sygnału wejściowego jest konieczne. Istota określenia (zdefiniowania) stanu polega na spełnieniu następującego wymagania: znajomość bieżącego stanu układu i bieżącej wartości sygnału wejściowego w^r zupełności wystarcza do wyznaczenia stanu układu w' chwili następnej. W tym sensie stan reprezentuje skutki wszystkich poprzednich oddziaływań na układ. Jako dopuszczalny i typowy należy więc uznać przypadek, gdy różne sekwencje wartości sygnału wejściowego doprowadzają układ do identycznego stanu.

■ Artur Schopenhauer, Aforyzmy o mądrości tycia. Czytelnik. Warszawa 1990. str.188.