048 2

WARIANT I

Przykładowy przebieg procesu produkcyjnego autoklawizowanego betonu komórkowego w technologii UNIPOL

Piasek z kopalni, po sortowaniu, jest magazynowany w zbiornikach, z których transportowany jest do młynów kulowo-rurowych, gdzie poddawany jest wspólnemu przemiałowi na mokro, wraz z niewielkim udziałem wapna (około 2%). Powierzchnia zmielonego kruszywa zwykle nie przekracza 2000 cm²/g, według Blaine’a.

Wapno palone mielone i cement są magazynowane w silosach, skąd transportowane są do tzw. młyna spoiwa, w którym, wraz z częścią piasku (około 20% całkowitej ilości piasku), poddawane są zmieleniu na sucho do powierzchni właściwej 40004-6000 cm²/g, według Blaine’a.

Po zmieleniu, szlam kruszywa transportowany jest do szlamatorów, w celu jego ujed-norodnienia. Po homogenizacji, trwającej zwykle 446 h, szlam kierowany jest do mieszarki masy, gdzie wprowadzane jest zmielone spoiwo, dodatkowa ilość wody oraz proszek glinowy w roztworze wodnym środka powierzchniowo-czynnego. Po wymieszaniu, trwającym zwykle około 64-7 min., mieszanka (tzw. zarób) wlewana jest do form, które po częściowym napełnieniu są transportowane na wózkach do komór wstępnego dojrzewania (1,54-2,5 h/50°C). W komorach następuje proces wyrastania i wstępnego twardnienia masy. Następnie, po uzyskaniu odpowiedniej wytrzymałości betonu, formy są rozbierane, a stwardniały blok betonu komórkowego jest cięty na bloczki o wymaganych wymiarach.

Cięcie odbywa się w urządzeniach krajalniczych o różnej konstrukcji, przy czym elementem tnącym jest zwykle struna stalowa, wykonująca ruch posuwisto-zwrotny, prostopadły do kierunku cięcia. Tak zwane narosty, czyli fragmenty wyrośniętej masy, wystające poza obręb formy, po przerobieniu na szlam są zawracane do zbiorników ze szlamem piaskowym. Wózki przetaczane są do urządzenia spiętrzającego w dwie warstwy bloczków. Następnie bloczki na wózkach poddawane są wstępnemu podgrzewaniu w komorach przed autoklawami, skąd po około 2 h kierowane są do autoklawów, w których następuje proces obróbki hydrotermalnej wyrobów w atmosferze pary wodnej, przy ciśnieniu 1,14-1,3 MPa (około 1804-190°C) przez kilka do kilkunastu godzin, prowadzący do osiągnięcia założonej wytrzymałości końcowej wyrobów. Głównym produktem reakcji hydrotermalnych, zachodzących w układzie CaO-SiC^ĄO, jest faza C-S-H i tobermoryt. Po autoklawizacji, gotowe wyroby poddawane są studzeniu i po okresie około 2 h kierowane do magazynu wyrobów gotowych.

Literatura

[1]    Aroni S., de Groot G.J., Robinson M.J., Svanholm G., Wittman F.H.: Autoclaved Aer-ated Concrete. Properties, Testing and Design. RILEM Recommended Practice. London, E & FN Spon, Chapman & Hall 1993

[2]    Grudziński F.: Procesy cieplne w technologii betonów. Warszawa, PWN 1976

[3]    Jatymowicz A., Siejko J., Zapotoczna-Sytek G.: Technologia autoklawizowanego betonu komórkowego. Warszawa, Arkady 1980

[4]    Skalmowski W.: Technologia materiałów budowlanych. T. II. Warszawa, Arkady 1973

[5]    Wolfke S.: Technologia wyrobów wapienno piaskowych. Warszawa, Arkady 1986

54