055 3

Wznios pokładu (dziobu i rufy). Warunkiem stosowania tabelarycznej wolnej burty jest spełnienie pewnych wymogów, co do wzniosu pokładu. Niespełnienie tych warunków spowoduje zwiększenie wolnej burty, a przekroczenie minimalnych wymagań uprawnia do zmniejszenia wolnej burty.

Wytrzymałość kadłuba statku. Wszystkie statki posiadające najwyższą klasę instytucji klasyfikacyjnej spełniają w pełni wymagania wytrzymałości kadłuba.

Letnia wolna burta oznaczona literą L jest to wolna burta określona z tabel i skorygowana o wszystkie poprawki. Dotyczy statku pływającego w w odzie morskiej ( p * f025 kg/m³ ).

Tropikalną wolną burtę T otrzymuje się przez zmniejszenie letniej wolnej burty o 1/48 część zanurzenia letniego, mierzonego od górnej krawędzi stępki do górnej krawędzi znaku wolnej burty.

Zimową wolną burtę Z otrzymuje się przez dodanie do letniej wolnej burty 1/48 część zanurzenia letniego.

Zimowa wolna burta dla Atlantyku Północnego ZAP ma zastosowanie jedynie do jednostek o długości poniżej 100 m. Linia tej wolnej burty przebiega 50 mm poniżej zimowej wolnej burty.

Wielkość wolnej burty dla wody słodkiej (LS, TS) otrzymuje się przez zmniejszenie danej wolnej burty w wodzie morskiej o:

^iT - m V. ^[a”^]

gdzie:

D — wyporność statku zanurzonego do letniej linii ładunkowej, tp^ — liczba ton ładunku zwiększająca zanurzenie o 1 cm.

2.5.1. Dodatkowa wolna burta drewnowców

Statki przystosowane do przewozu pokładowego ładunku drewna posiadają dodatkowe linie ładunkowe mające zastosowanie wówczas, gdy przewożony ładunek pokładowy drewna jest odpowiednio zasztauowany, zamocowany i zajmuje określoną przestrzeń na pokładzie. Podstawowa linia ładunkowa jest ustalona z tabeli zawartej w Międzynarodowej konwencji o liniach ładunkowych i dotyczy wolnej burty statku latem w wodzie morskiej. Linie drzewne umieszczone są na burdę statku w odległości poziomej 510 mm od znaku wolnej burty.

55