05(2)

(Teatr przedstawia izbę chłopską).

SCENA PIERWSZA.

MARYSIA — JĘDRZEJOWA.

JĘDRZEJOWA (zamiata izbę).

Mało mi już ręce nie ustaną, od samiusiń-skiego świtu rób i rób, choćby ci ten kubek gorzałki dali, albo łyżkę strawy; tyła roboty, tyła uganiacki, a wszyćko bez tego Sceponka.

MARYSIA.

Co się ta dziwicie, toć ośm lat jest przy wojsku, a dopiero go piersy raz na urlop puscają. Wysiedział się tyle casu w Italii, więc go tez ojcowie chcą ucęstować jak się patrzy.

JĘDRZEJOWA.

Musiał się tez bez te ośm lat odmienić i wykrzesać przy rejmencie, bo jak go oddawali, to chłoposko było straśnie ladajakie; ani go nagnać do roboty, ani wy ścigać do kościoła, jeno latał po muzykach, i wysiadywał u Mośka, a nie to legał w chałupie. Teraz jak wróci od wojska,