079 6

PALENISKA

r*: z 'stałości w żużlu zapewnia zgarniacz 7, spiętrzający warstwę na końcu rusztu. I—ęki stałemu ruchowi taśmy z paliwem poszczególne fazy procesu spalania zlizują się na kolejnych odcinkach taśmy rusztu. Odpowiednio do tego, zapo-Bzebowanie powietrza 8 do spalania również zmienia się w każdej fazie spalania. Poza -.m warstwa paliwa na ruszcie daje w różnych punktach inny opór przepływu pe ■■ ictrza. Dobre spalanie, z minimalnym nadmiarem powietrza, można uzyskać przez j: prowadzenie powietrza pierwotnego 9 do kilku (4-4-8) oddzielnych stref rusztu. Dopływ powietrza do poszczególnych stref jest regulowany klapami, stosownie do zzejsca zapotrzebowania na nie. Zadaniem dysz powietrza wtórnego 10 jest -.mieszanie gazowych składników palnych z powietrzem, wydłużenie czasu procesu -pałania, co ogranicza tworzenie się tlenków azotu. Paleniska z rusztami posuwisto---chodkowymi i posuwisto-zwrotnymi (rys. 3.1 Ob i c) są wykorzystywane do spalania rtzerostów i mułów powęglowych oraz biomasy, a także odpadów komunalnych.

Paleniska warstwowe oprócz stosunkowo niskich kosztów inwestycyjnych —ają następujące zalety eksploatacyjne:

-    mogą pracować z małym obciążeniem (małe minimum techniczne kotła), zatem w szerokim zakresie obciążeń;

-    łatwo mogą być uruchamiane i odstawiane;

-    nie wymagają zbyt wysoko kwalifikowanej obsługi;

-    mogą być eksploatowane przy niskim stopniu wykorzystania środków automatyki.

Do zasadniczych wad eksploatacyjnych palenisk warstwowych należą:

-    spiekanie się paliw na ruszcie, co powoduje, że powietrze dostarczane pod ruszt nie omywa wszystkich cząstek węgla, powstaje przeto strata ciepła wskutek niecałkowitego spalania;

-    przy spalaniu węgla o dużym rozdrobnieniu warstwa paliwa na ruszcie ma małą porowatość, co wspomaga ubijające działanie warstwownicy (w przypadku rusztu taśmowego), a w konsekwencji utrudnia przepływ powietrza przez warstwę, ponadto takie drobne cząsteczki „przesiewają się” przez ruszt i niespalone są usuwane wraz z żużlem, powodując straty ciepła wskutek niecałkowitego spalania;

-    mała szybkość zmiany obciążenia paleniska;

-    stosunkowo małe objętościowe obciążenie cieplne komory w porównaniu z paleniskami pyłowymi.

Aby poprawić eksploatację kotłów rusztowych, przede wszystkim umoż-jwić spalanie węgla o pogorszonej jakości, stosuje się paleniska narzutowe - rysunek 3.12. Palenisko składa się z taśmowego rusztu przeciwbieżnego, narzutników umieszczonych nad rusztem w przedniej ścianie komory i dozowników węgla. Spalanie w palenisku narzutowym łączy w sobie częściowe spalanie w palenisku rvłowym i spalanie w palenisku warstwowym. Paliwo doprowadzone przez i-rzutnik do komory paleniskowej przed spadnięciem na ruszt ulega wysuszeniu, ■ruazowaniu i zapaleniu od promieniowania płomienia i ścian komory paleniskowej ~iz palącej się na ruszcie warstwy paliwa. Na ruszcie dopalają się drobniejsze rrustki paliw i spalają najgrubsze. Natomiast najdrobniejsze spalają się całkowicie » zawieszeniu bądź są unoszone wraz ze spalinami z komory paleniskowej,

79