0819

1

Rys. 22.1. Schemat strukturalny sterownika binarnego

Jednostki centralne tych najmniejszych i największych sterowników różnią się między sobą znacznie liczbą i rodzajem użytych mikroprocesorów, a także ceną. Jednak niezależnie od wielkości sterownika funkcje jednostki centralnej są takie same: steruje ona wymianą informacji z urządzeniami zewnętrznymi i z pamięcią oraz wykonuje kolejne kroki programu zapisane w pamięci.

Pamięć w sterowniku jest potrzebna do zapamiętania programu, który ma być wykonywany oraz do przechowywania informacji pośrednich powstających w trakcie wykonywania programu. Do przechowywania programów są stosowane pamięci RAM, EPROM oraz EEPROM; do przechowywania informacji pośrednich mogą być używane tylko pamięci RAM.

Sterowniki binarne były więc opracowywane i rozwijane dla potrzeb ogólnie mówiąc przemysłu maszynowego, w którym poza wspomnianymi układami sterowania numerycznego, komputery do sterowania nie były w zasadzie wykorzystywane. Miało to duży, w efekcie chyba bardzo korzystny, wpływ na przyjęte rozwiązania, zarówno sprzętowe, jak również w zakresie oprogramowania.

Sterownik binarny jest układem komputerowym, jedno- lub wieloprocesorowym, wyposażonym w rozbudowany układ wejść i wyjść dwustanowych. W większości produkowanych obecnie sterowników można także instalować pakiety wejść i wyjść analogowych, jednak główna uwaga jest skupiona na obsłudze

319