oczyścić z brudu, odtłuścić i wysuszyć sprężonym powietrzem.
Jako środków odtłuszczających można użyć benzyny nieetylizowanej, trójchloroetylenu (TRI) CCI2 CHC1 lub czterochlorku węgla (TETRA) CCI4.
Części lakierowane należy myć wyła.cznie gorącą wodą. Powierzchni lustrzanej odblasku lampy przedniej nie należy dotykać rękami i nic przecierać szmatką. Myje się ją przez spłukanie czystą, letnią wodą i suszy na powietrzu, ustawiając odblask powierzchnią lustrzaną do dołu.
Dokładne umycie części umożliwi skrupulatną ich kontrolę.
Kierując się wskazówkami podanymi w tablicach 7—1 i 7—2 należy zmierzyć zużycie poszczególnych elementów’ i porównać je z dopuszczalnym. Zużycie lub uszkodzenie części nie ujętych w tablicy można ocenić wizualnie. W trakcie oględzin i pomiarów' najlepiej prowadzić notatki, segregując części na trzy grupy:
— nadające się do dalszej pracy,
— do regeneracji,
— do wymiany.
W celu uniknięcia napraw' w okresie międzyna-prawczym, elementy, których zużycie jest bliskie dopuszczalnego, należy również wymienić lub regenerować.
Najczęstszymi uszkodzeniami ramy są odkształcenia lub pęknięcia. Przyczynami tych defektów’ są w .przeważającej mierze wypadki, ale również i brutalna jazda, przeciążenie motocykla oraz źle zamocowany silnik.
Rys. 7.45. Rama — miejsca najczęstszych pęknięć
Uszkodzenia ramy nic spowTodowTane wypadkiem są o tyle niebezpieczne, że trudne do wykrycia (groźba wypadku) i dlatego w czasie naprawy średniej i głównej należy ramę poddać dokładnym oględzinom. Zmierzyć kąt główki ramy, sprawdzić, czy jej oś leży w pionowej płaszczyźnie symetrii ramy, zbadać, czy oś wahacza jest prostopadła do tej płaszczyzny, zmierzyć nieśladowość kół.
W razie stwierdzenia zwichrowań, można jc usunąć za pomocą indywidualnie (dla danego przypadku) dorabianych dźwigni i rozpieraczy. Ramę z miejscowymi przegięciami lub wgnieceniami, a przede wszystkim z pęknięciami belek należy bezwzględnie wymienić. Naprawa w tym przypadku nie daje gwarancji bezpieczeństwa jazdy.
Pęknięć spowodowanych obniżeniem się wytrzymałości ramy na skutek zmęczenia materiału należy szukać w miejscach zaznaczonych na rysunku 7.45. Jeżeli motocykl brał udział w wypadku, oględzinom należy poddać całą ramę, gdyż pęknięcia mogły powstać w zupełnie dowolnym miejscu.
Uwaga: ściąganie motocykla w czasie jazdy w jedną stronę może .świadczyć o zwichrowaniu ramy.
7.5.2. Amortyzatory przednie
Niedomagania amortyzatorów' można podzielić na następujące zasadnicze grupy:
— wycieki oleju,
— niedostateczne tłumienie,
— nadmierne luzy,
— złe resorowanie,
— uszkodzenia mechaniczne.
Wycieki oleju z amortyzatora mogą wystąpić w» dwóch miejscach: poprzez gumowy pierścień typu Simmera lub poprzez podkładkę skórzaną uszczelniającą element tłumiący w nodze ruchomej.
Simmering należy dokładnie obejrzeć przez szkło powiększające i w przypadku zauważenia jakichkolwiek uszkodzeń krawędzi zgarniającej wymienić go. Stan pierścienia można również sprawdzić po założeniu go na nogę nieruchomą przez obserwowanie pod światło przylegania jego krawędzi do nogi. W razie najmniejszych prześwitów’ wymienić. Wymienić należy także pierścień z uszkodzoną lub wyciągniętą sprężynką. Nowy pierścień trzeba zakładać na nogę nieruchomą po nasmarowaniu jej olejem, sprężynką w' kierunku gniazda w nodze ruchomej.
Skórzaną podkładkę uszczelniającą wymienić przy każdorazowym demontażu amortyzatorów.
Niedostateczne tłumienie spowodowane jest najczęściej zbyt małą ilością oleju lub jego złym gatunkiem. Jeżeli mimo zastosowania odpowiedniej ilości oleju Lux 10 nic nastąpi poprawa tłumienia, a nie obserwuje się wycieków oleju, to przyczyną może być nadmierne zużycie tulei ślizgowej, osadzonej na nodze nieruchomej. O zużyciu tej tulei świadczyć mogą stuki występujące w czasie jazdy. Czy są to stuki wywołane luzami w amortyzatorach, sprawdzić można podobnie jak sprawdza się luz łożysk sworznia kierownicy (pkt 6.5,3). Poruszając hamowanym kołem w górę i w dół, palec należy przyłożyć między nogą ruchomą a osłoną przedniego amortyzatora.
W przypadku stwierdzenia luzu, amortyzatory należy zdemontować i sprawdzić stopień zużycia tulei ślizgowych. Dopuszczalny wymiar zużytej tulei tar-lonowej (gatunek poliamidu) na nodze nieruchomej wynosi 0 7Kwn = 34,7 mm, a turbaksowej (noga ruchoma) Qmwn = 31,6 mm. Nową tuleję tarlonową należy podgrzać w oleju Lux 5 do temperatury 80-f-85°C, wcisnąć na nogę i przetoczyć na wymiar 0 = 35-0.05 mm. Tuleja lurbaksowa jest dostar-
96