4.1. WYMIENNIKI CIEPŁA
Realizacja obiegu cieplnego Stirlinga jest oparta na wymianie ciepła w ob-I szarze górnego i dolnego źródła ciepła oraz regeneratorze. Chociaż teoretycznie I możliwe jest wykorzystanie różnych form doprowadzenia ciepła, np. drogą wymiany I poprzez ściankę, spalanie wewnętrzne lub mieszanie, to w praktyce proces ten 1 organizuje się w taki sposób, aby pozostawić niezmieniony ładunek gazu w prze-I strzeni roboczej silnika. Dlatego wymiana ciepła w przestrzeni roboczej odbywa [ się drogą konwekcji poprzez powierzchnię lub ściankę oddzielającą gaz od t określonego czynnika lub zewnętrznego źródła ciepła. Biorąc pod uwagę miejsce | i sposób wymiany ciepła oraz poziom temperatury, stosuje się zróżnicowaną budowę i określonych podzespołów, noszących odpowiednio nazwę nagrzewnicy, chłodnicy i' i regeneratora.
4.1.1. Nagrzewnica
Nagrzewnica jest wysokotemperaturowym podzespołem silnika, w którym odbywa : się przekazywanie ciepła od górnego źródła do gazu roboczego. Poza przypadkiem i bezpośredniego wykorzystania ciepła promieniowania słonecznego - drogą skupienia e promieni słonecznych na ściankach głowicy przestrzeni gorącej silnika, we wszyst-Ł kich innych rozwiązaniach zasilania energią cieplną, jest ona zawarta w masie e czynnika gazowego lub ciekłego o wysokiej temperaturze, omywającego nagrzewnicę, i Ten fakt wpływa na rozwiązanie konstrukcyjne nagrzewnicy, rodzaj materiału oraz p technologię wykonania, tak aby jak największy strumień ciepła przepłynął do gazu p roboczego przy jak najmniejszej różnicy temperatur. W większości konstrukcji p systemów zasilania energią cieplną panuje ciśnienie atmosferyczne, stąd maksy-I malna różnica ciśnień na ściankach nagrzewnicy dochodzi do 20 MPa. Stanowi to f. dodatkowy czynnik wpływający na rozwiązanie konstrukcyjne i budowę nagrzewnicy. W
105