WŁASNOŚCI HfCHAWłC/**
MicI wuxoU energii sprężystej zmagazynowanej w j<^rK*lcc Zadanie 4.10- . obciążonej do granicy plastyczności wynoszącej
^^Tmodul Voong-2IOGPa
0+**'**'* ’
lictbę twardości Brinclla. jeżeli przy obciążeniu 3000 kr,
Zadanie *.1* ‘, 0 mm uzyskano odcisk o średnicy 3.96 m.n
kulki o freon
M ~ 234
stali o Jf, «* 1500 MPa i K, równym 0,75 Kt Odpo*i«ł;: a * 1.6 mm.
>iu
.. ji ocknięcia a powodującego katastroficzne znis/c/cnn-Zadame4.12. ^,lC* =, 80 MPa • mł/*’ przy przyłożonym napręży
i dotyczył opisu doskonale regularnego i powtarzalnego ułożenia ‘''^c/.ywistości nie ma jednak r/.cc/.y w pełm doskonałych Materiały ^wierąja zawsze niedoskonałości w ułożeniu atomów nazywane ^"'strukmry krystalicutej i wywierające zwykle znaczny wpływ na ich
"''^^lJyyskanie materiału bez zanieczyszczeń chemicznych jest niemożliwe, lub jony zanieczyszczeń zaburzają w uzyskanym roztworze stałym rcgular-kturv krystalicznej. Prócz zanieczyszczeń istnieją również inne defekty tej Ze względu na geometrię wyróżnia się defekty struktur, punktowe, liniow e ^fazchniowe Defektem punktowym jest na przykład nie obsadzone położenie * (wakancja). Ten typ defektu jest zwykle rezultatem drgań cieplnych <wro. Równowagowe stężenie defektów punktowych rośnie wykładniczo ze ' irsteni icmperatury. Defekty liniowe nazywane dyslokacjami mają podstawowe /ważenie w odkształceniu plastycznym materiałów krystalicznych. Defekty po-rrchniowt są dwuwymiarowymi zaburzeniami struktury krystalicznej. Ich Jpowym przedstawicielem są granice ziam będące obszarami styku dwóch ziam różniących się orientacją krystaliczną. Omawiane w tym rozdziale defekty są jedynie zaburzeniami w doskonałym ułożeniu atomów w kryształach. Nie należy zatem wnioskować, że materiały krystaliczne są wadliwe, gdyż zawierają defekty struktury krystalicznej W celu otrzymania materiałów o żądanych własnościach fizycznych i chemicznych wprowadza się celowo do ich struktury krystalicznej defekty.
Rozważania nad roztworami stałymi rozpoczniemy od bardziej znanych roztworów ciekłych. Na rysunku 5.1 widać, że utworzony z alkoholu i wody roztwór jest po prostu losową mieszaniną cząsteczek alkoholu i wody. Podobny rezultat uzyskujemy, uwił pewną ilość Cu i Ni podgrzejemy w tyglu do zakresu ciekłego, a następnie
113