Tabela II.l
Nr pozycji k wyniki |
*k |
*»<**>= „!i |
1 |
1790 |
0,05 |
2 |
1790 |
0,10 |
3 |
1795 |
0,15 |
4 |
1795 |
0,20 |
5 |
1800 |
0,25 |
6 |
1800 |
0,30 |
7 |
1800 |
0,35 |
8 |
1810 |
0,40 |
9 |
1815 |
0,45 |
10 |
1815 |
0,50 |
11 |
1830 |
0,55 |
12 |
1830 |
0,60 |
13 |
1830 |
0,65 |
14 |
1835 |
0,70 |
15 |
1850 |
0,75 |
16 |
1860 |
0,80 |
17 |
1865 |
0,85 |
18 |
1875 |
0,90 |
19 |
1880 |
0,95 |
Dane zawarte w tabeli pozwoliły na naniesienie punktów na siatce funkcyjnej rozkładu normalnego (rys. II.3), których współrzędne na osi odciętych stanowią wartości wyników xk, a na osi rzędnych wartości dystrybuant empirycznych Sn (.xk).
Następnie wykreślono prostą możliwie najbliżej tych punktów, tak jak to opisano w podrozdziale 4.
Statystyka obliczona wg wzoru (11.15) spełnia nierówność:
A, = D Vn =0,523 <Xa= 1,22, a ponadto także spełniona jest nierówność
X = 0,523 < A,agr = 0,89 + 0,97.
Wobec tego hipotezę Ha dotyczącą przyjęcia rozkładu normalnego do opisu zmienności badanej cechy, można uważać za słuszną. Z siatki ponadto odczytuje się wprost wartości oszacowania m i a (dla F (x) = 0,5 i a, np. dla /r(x) = 0,16 lub F(x) = 0,84, bo F(m-o) = 0,16 oraz F(m+ a) = 0,84).
149