159 3

Wiązanki okolicznościowe

•    Bukiet z rusztowaniem lub bukiet na konstrukcji - tworzony jest na uprzednio przygotowanym specyficznym „szkielecie”, który został wykonany z patyczków, drutów, siatki. Jego konstrukcja zaopatrzona jest w uchwyty do trzymania w dłoni, tak jak łodygi kwiatów. Elementy wiązanki układa się spiralnie, wkładając łodygi w otwory rusztowania.

•    Bukiet w formie kopuły - jest rodzajem wiązanki biedermeierowskiej, ale zmodyfikowanej w taki sposób, aby używając dużej ilości materiału roślinnego zachować kształt kopuły, przy równoczesnym „rozluźnieniu" elementów roślinnych i pominięciu układu w okółkach.

•    Bukiet bujny okrągły - składa się z różnorodnego materiału roślinnego o różnej długości. Może przypominać kształtem nieregularną kulę, owal, kopułę bądź łuk.

•    Bukiet rytmicznie rozczłonkowany - powstaje, gdy układany materiał roślinny jest powtarzany rytmicznie. Powierzchnia takiej wiązanki jest zróżnicowana, a cała kompozycja kształtem może przypominać kroplę, owal lub kulę.

Na uwagę zasługują również bukiety, w których łodygi roślin ułożone są równolegle, co zazwyczaj bywa eksponowane w wysokich szklanych wazonach lub płaskich misach. W układach takich niezwykle ważna jest dekoracyjna funkcja pędów z wielokrotnym wiązaniem. W ten sposób powstają tzw. pęczki kwiatów, dla których charakterystyczne jest to, że rośliny są tego samego gatunku, podobnej długości, wszystkie ułożone względem siebie równolegle i tak samo związane. Główki kwiatów tworzą na ogół kopułę (podobnie dodatki). Pęczki kwiatów dekoruje się za pomocą innych roślin lub stosownie dobranych ozdób (na ogół efektownych „wiązadeł”, oddziałujących graficznie; mogą to być nawet wianuszki zakładane na łodygi lub wąskie i długie liście). Podobnym układem charakteryzuje się wiązanka graficzna - paralel, w której łodygi ułożone są równolegle do siebie. W odróżnieniu od pęczka kwiatów rośliny tnie się po kilka sztuk na tę samą długość, tworząc grupy o zróżnicowanej średnicy (wewnątrz grupy wszystkie rośliny mają tę samą długość). Tak zmontowany bukiet podcina się idealnie równo, tak aby stał na swoich łodygach.

Wiązankę graficzną można wykonywać etapami - w tym celu poszczególne wiązki kwiatów wiąże się gumkami (podwójnie) i dopiero wtedy dokłada się atrakcyjne, zróżnicowane formy roślinne (wsuwając je za gumkę). Gdy bukiet jest gotowy, całość związuje się rafią (naturalną lub sztuczną) i - jeśli trzeba - w dekoracyjny sposób maskuje miejsce wiązania. Stawia się go na ken-zanie przymocowanym do płytkiego naczynia. Do wiązanki paralel poleca się kwiaty o ciekawych formach graficznych, np. anturia, orchidee, helikonie, streli-cje, protee. Innym typem wiązanki graficznej jest układ formalno-linearny, w którym równoległe ułożenie łodyg przestaje być najważniejsze, a kompozycję rozpoczyna wykonanie zarysu formy - najczęściej za pomocą dużych gałęzi. Linie roślin otacza wolna przestrzeń, w której się one przecinają. Eksponowana jest w ten sposób uroda wszystkich użytych kwiatów. Bukiet formalno-linearny nie zawiera zbyt dużo elementów ze względu    Bukiet formalno-linearny

163

ABC Kloiystyki