125 5

Na rys. 4.25 przedstawiono rozwiązanie konstrukcyjne mechanizmu romboidalnego. Wypornik 1 jest połączony z jarzmem 7 za pomocą trzonu 6, natomiast tłok roboczy 9 z jarzmem 2 za pomocą trzonu 8. Dwa wykorbienia są sprzężone przekładnią zębatą 4 i obracając się nadają ruch tłokowi i wypornikowi za pośrednictwem korbowodów. Dwa korbowody z rozwidlonym łbem 3 są umieszczone centralnie i napędzają jarzmo tłoka 2, natomiast cztery korbowody 10 zamontowane symetrycznie po obu stronach korbowodów 3 napędzają jarzmo wypornika 7. Rozwiązania konstrukcyjne wykorbieh, korbowodów i łożyskowania są zbliżone do spotykanych w mechanizmach korbowych silników spalinowych.

Rys. 4.25. Mechanizm romboidalny [24]: 1 - wypornik, 2 - jarzmo tłoka, 3

-    korbowód tłoka, 4    - przekładnia

zębata, 5 - wykorbienie, 6 - trzon wypornika, 7 - jarzmo wypornika, 8

-    trzon tłoka, 9 - tłok, 10 - korbowód wypornika

Atrakcyjny pod względem użytkowym mechanizm romboidalny okazał się bardzo trudny technologicznie, gdyż prawidłowe warunki pracy można zapewnić jedynie przy bardzo wąskich tolerancjach wykonania, montażu oraz zużycia. Nieuniknione w czasie eksploatacji problemy tribologiczne leżą u podstaw trudności eksploatacyjnych silników z tym mechanizmem. Głównie z wymienionych względów zainteresowanie konstruktorów mechanizmem romboidalnym zdecydowanie zmalało. Dodatkowo dołączył do tego brak możliwości wykorzystania tego rozwiązania w silnikach podwójnego działania, które ostatnio zyskały na znaczeniu w grupie silników wielocylin-drowych.

129