19 20

generowanie elektryczności, ale również tworzenie nowych miejsc pracy. W tej dziedzinie przodują nasi zachodni sąsiedzi. W roku 1999 zainicjowano program przewidujący instalację ogniw fotowol-taicznych na 100 000 dachów, którego koszt wynosi 560 milionów dolarów. Do roku 2004 zainstalowane zostaną ogniwa o łącznej mocy 300 MW. [4]

W skali światowej, najbardziej wyrazistym przykładem wykorzystania energii odnawialnej jest Japonia. Kraj, który nie ma żadnych surowców ani własnych źródeł energii, zdołał zainwestować w energię odnawialną więcej funduszy i wyeksportować więcej modułów fo-towoltaicznych w roku 2000 niż Stany Zjednoczone. [4]

Dynamiczny rozwój energii odnawialnej w krajach Unii Europejskiej, Stanach Zjednoczonych i Japonii, widziany przez pryzmat rządowych dotacji oferowanych użytkownikom i producentom „czystej” energii, skłania do refleksji - energetyka i zdrowy rozsądek idą tam w parze ! W państwach takich jak: Indonezja, Malezja, RPA, Meksyk, Argentyna i Chile istnieją całe gałęzie przemysłu związane z produkcją i wykorzystaniem energii odnawialnej. [41

Szkoda, że Polska, kraj znajdujący się w centrum Europy, ma w tej dziedzinie tak niewielkie osiągnięcia. Optymizmem jedynie napawa fakt, że za sprawą niewielkich grup społecznych związanych z biznesem i szeroko rozumianą ekologią, potrzeba wykorzystywania energii odnawialnej jest w Polsce coraz częściej uznawana co rokuje duże nadzieje na przyszłość, zwłaszcza w perspektywie naszego członkostwa w Unii Europejskiej.

Obecnie rozwój energetyki odnawialnej w Polsce odbywa się przede wszystkim dzięki inicjatywom indywidualnym i niekiedy lokalnym. W latach dziewięćdziesiątych podejmowano próby stworzenia zintegrowanego systemu wspierającego rozwój OZE. Do chwili obecnej jedną z nielicznych instytucji, które potrafiły stworzyć sformalizowany system wspierania, jest Ekofundusz.

Niestety, brak jest centralnej agencji, dla której wspieranie rozwoju odnawialnych źródeł energii byłoby celem statutowym. Ponadto istnieje wiele aktywnych grup przeciwnych rozwojowi OZE. Należą do nich politycy, naukowcy, menadżerowie oraz robotnicy powiązani z sektorem energetycznym, opartym na wykorzystaniu paliwa w^ręglow'ego. Działalność tych grup prow^radzi do powstawania barier informacyjnych, edukacyjnych, instytucjonalnych, organizacyjnych i prawnych, które hamują rozwój wykorzystywania OZE w Polsce. Brak jest precyzyjnych przepisów prawnych, które stworzyłyby stabilne warunki dla rozwoju tego sektora. [61

Tym bardziej należy docenić inicjatywy zwolenników rozwoju OZE, do któiych należy zaliczyć grupę parlamentarzystów, Ministerstwo Środowiska, indywidualnych hobbystów, część samorządów lokalnych, organizacje ekologiczne, producentów urządzeń do pozyskiwania energii odnawialnej oraz producentów tejże energii. [6| Energia odnawialna mogłaby w 3/5 zaspokoić obecne zapotrzebowanie Polski na energię pierwotną. 53% krajowych zasobów energii odnawialnej stanowo energia słoneczna, 36% energia biomasy, 8% energia geotermalna i ok. 3% energia wiatru i spadku w'ód. Tymczasem wykorzystanie energii odnawialnej w Polsce stanowi ok. 2,6% zapotrzebowania na energię pierwotną, wiiczając w to przede wszystkim wykorzystanie drewoia jako paliw^ra. [7, 8]

energia słoneczna	1340 PJ
energia biomasy	895 PJ
energia geotermalna	200 PJ
energia wiatrb	36 PJ
energia wodra	43 PJ
łącznie	2514 PJ

Tabela 1. Roczny potencjał odnawialnych źródeł energii w Polsce. [7]

W ciągu ostatnich dw^róch lat w^r Polsce nastąpił dynamiczny wzrost produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Miały na to w^rpływ decyzje podjęte przez rząd i parlament. Sejm Rzeczypospolitej w Rezolucji z 8 lipca 1999 roku uznał, że „użytkowanie odnawialnych źródeł energii umożliwia osiągnięcie korzyści ekologicznych, gospodarczych i społecznych”, a „wzrost wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych powinien stać się integralnym elementem

20