2013 06 19 49 08

ad*c a, i *. c+nn pmuktóm i r oni * ' i c". Różnica długości jednoimiennych <4. emkmm mm _a y. « f₍ , nazywani jest paralaksą liniową (podłużną) punktu d Podo-kaar gmUiM fmdhihn punktu C wynosi p_f » fV — e u '• Różnica paraiaks podlu-jfiyds &m% par. ki o w . 1/' m p_t f' jest funkcją różnic) odległości AY tych punktów *d Im) fotografowania.

Tik mnąc u procesie fotografowania tego samego obiektu (tych samych punktów pmnw) t bury b rejestrujemy zależności we wzajemnym przestrzennym położeniu powscaseęoinych punktów tego obiektu.

fcltk tc same rtjęón (po wywołaniu) rzutować będziemy z bazy b, poprzez środki naftom 5_; i S₂, tc w rezultacie przecięcia jednoimiennych promieni otrzymamy odtworzone położenie przestrzenne punktów 4 i C. Odtworzenie położenia przestrzennego punktów A i C jest rów n znaczne z budowaniem modelu stereoskopowego fotografowanego obiektu Do budowania modelu stereoskopowego mogą być używane zdjęcia w po-łotaai) negatywowym — .ij i ar₂ łub w położeniu pozytywowym — .i, i x₂ Wynika stąd ważny w niosek, a mianowicie, że przestrzenny (stereoskopowy) model obiektu (terenu) rooźenn budować na podstawie odpowiednio wykonanych zdjęć stereoskopowych. W przypadku, gdy zdjęcia wykonane są kamerami pomiarowymi, mówimy o stereogramie, tj. tej części obydwu zdjęć, która się wzajemnie pokrywa (pkt 2. 1. 5).

Uzyskanie modelu stereoskopowego, który nazywany jest także efektem stereoskopowym, uzależnione jest od pewnych czynników, które mogą być zestawione w dwie grupy Do pierwszej grupy należą czynniki związane z procesem fotografowania, a mianowicie :

—    wykonanie zdjęć z dwóch różnych punktów przestrzeni, tj. z bazy fotografowania;

—    wykonanie takich zdjęć, aby skale zdjęcia lewego i prawego były w przybliżeniu jednakowe (dopuszczalna różnica skal na jednoimiennych punktach — do 15%);

—    zdjęcia powinny być tak wykonane, aby promienie rzutujące (wcinające) nie przecinały uę pod kątem większym od 15°.

Ostatnie ograniczenie wynika ze stosunku bazy ocznej (6₀% 65 mm) do odległości najlepszego widzenia (Y_mm * 250 mm). Przy odległości mniejszej od y_min następuje zanikanie stereoskopowego widzenia, a kąty przecięcia się osi optycznych oczu są wtedy większe od 15*.

Do drugiej grupy czynników ograniczających uzyskanie efektu stereoskopowego należą:

—    konieczność prowadzenia obserwacji jednoimiennych punktów modelu stereoskopowego w płaszczyznach rdzennych:

—    prowadzenie obserwacji zdjęć z odległości najlepszego widzenia;

—    odpowiednie ułożenie zdjęć do obserwacji, co w większości przypadków oznacza, że lewe zdjęcie stereogramu powinno być obserwowane lewym okiem, a prawe zdjęcie steeogramo — prawym okiem.

Pierwsze z wymienionych ograniczeń wynika z potrzeby doprowadzenia do pokrycia się płaszczyzny rdzennej danego punktu z płaszczyzną bazy obserwacji. Rys. 81 wyjaśnia znaczenie tego warunku. W ogólnym przypadku orientacji dwu zdjęć i n₂ tworzących stenogram, linia bazy fotografowania przechodząca przez punkty Sj i S₂ nazywana jest osią rdzenną i przebija płaszczyzny zdjęć w punktach R_t i R₂, które nazywamy punktami

102