266 3

5. UKŁADY CIEPLNE ELEKTROWNI I ELEKTROCIEPŁOWNI PAROWYCH

Na rysunku 5.19 przedstawiono przykładowy układ cieplny elektrociepłowni kombinatu metalurgicznego. Ma ona za zadanie - oprócz dostawy energii elektrycznej i ciepła - również: zapewnienie napędu turbodmuchaw wielkich pieców i turbosprężarek dla tlenowni, spalanie gazów odpadowych z procesów technologicznych oraz wykorzystywanie ciepła odpadowego z walcowni, stalowni i układu chłodzenia wyparkowego wielkich pieców.

5.4.3. Układy elektrociepłowni miejskich

Elektrociepłownie miejskie (komunalne) dostarczają ciepło głównie do celów grzew-czo-wentylacyjnych, jednak niekiedy zaopatrują także w ciepło na potrzeby technologiczne zakłady przemysłowe położone w obszarze miasta. Sezon grzewczy w polskich warunkach klimatycznych trwa ok. 5000 h w roku, a czas użytkowania szczytowego obciążenia dla ciepła grzewczego wynosi ok. 2000 h/a. Zapotrzebowanie na ciepło technologiczne występuje zwykle przez cały rok i zależy od charakteru procesów technologicznych w zakładach zasilanych przez elektrociepłownię.

Wspomniane warunki powodowały, że w początkowym okresie rozwoju ciepłownictwa scentralizowanego w Polsce, do ok. 1960 roku, w celu lepszego wykorzystania urządzeń w elektrociepłowniach stosowano powszechnie turbiny upustowo--kondensacyjne. Typową turbiną w tych elektrociepłowniach była turbina TC-30 o mocy elektrycznej 30 MW z upustem regulowanym o ciśnieniu 0,12 — 0,25 MPa. W przypadku występowania zapotrzebowania na ciepło technologiczne w parze turbiny te wyposażone były w upust o ciśnieniu ok. 0,6 MPa. Na rysunku 5.20

Rys. 5.20. Ideowy schemat układu cieplnego elektrociepłowni z turbozespołami TC-30 1,2 - wymienniki ciepłownicze podstawowe; 3 - wymiennik szczytowy; t_w\, t_w2 - temperatura wody powrotnej i zasilającej sieć cieplną

266