2(2)

Rys 1

Różnice w działaniu flokulantów i koagulantów przedstawiono na rysunku 2.

Rys 2

Układy koloidowe składają się z cieczy, w której fazę rozproszoną stanowią cząstki o wymiarach koloidowych. Układy te charakteryzują się stabilnością. Siłami stabilizującymi są przede wszystkim siły elektrostatycznego odpychania się cząstek koloidowych, jednoimiennie naładowanych. Cząstki koloidowe wykazują złożoną budowę. Składają się one z jądra oraz z warstw, adsorpcyjnej i dyfuzyjnej. Pomiędzy warstwą adsorpcyjną i ruchomą częścią warstwy dyfuzyjnej powstaje różnica potencjału elektrokinetycznego, tzw. potencjał ę który świadczy o stopniu trwałości koloidów. Przy obniżeniu wartości potencjału, trwałość koloidów się zmniejsza. Dla stabilnych koloidów potencjał ę wynosi ± 70 mV; przy zmniejszeniu potencjału do ± 30 mV rozpoczyna się koagu’acja. W pobliżu punktu izoclektrycznego, (j. gdy ę = 0 ma miejsce koagulacja szybka. Osiągnięcie punktu izoelektrycznego pozwala na zlikwidowanie odpychającego