201401162730

Tkanka nabłonkowa:

Występuje na powierzchni zewnętrznej organizmu oraz na powierzchniach wewnętrznych jego przewodów. Komórki nabłonkowe mogą tworzyć skupiska (gruczoły) o wydzielniczej funkcji.

Poszczególne komórki nabłonkowe rozdzielone są niewielką ilością substancji międzykomórkowej (ściśle do siebie przylegają - zwarty układ), mogą być połączone między sobą złączami lub granica zupełnie zanika (syncytium). Na powierzchni mogą występować różnego typu wytwory: rzęski, mikrokosmki, włoski, wici. Z uwagi na to, że nie są one unaczynione, a także posiadają zdolność do podziałów, ich możliwości regeneracyjne są bardzo duże.

Funkcje tkanki nabłonkowej:

•    tworzy barierę ochronną pomiędzy organizmem a otoczeniem;

•    wyściela narządy oraz jamy ciała;

•    zabezpiecza przed nadmierną utratą wody;

•    umożliwia wymianę gazową;

•    ułatwia odbiór bodźców pochodzących ze środowiska;

•    ma funkcję wydzielniczą;

•    tworzy bariery regulujące transport wewnątrz organizmu.

Klasyfikacja tkanki nabłonkowej:

Pod względem liczby warstw oraz kształtu komórek dzielimy nabłonki na:

•    jednowarstwowe, przybierające kształt:

o płaski (np. w pęcherzykach płucnych); o sześcienny (np. kanaliki nerkowe); o walcowaty (np. w błonie śluzowej żołądka);

•    wielowarstwowe, przybierające kształt:

o płaski rogowaciejący (np. naskórek); o płaski nierogowaciejący (np. w przełyku);

o sześcienny (np. w przewodach wyprowadzających gruczołów potowych); o walcowaty (np. w spojówce).

Pod względem pełnionych funkcji można podzielić tkankę nabłonkową na:

•    pokrywającą (np. w przewodzie pokarmowym);

•    ruchową (np. w tchawicy);

•    wydzielniczą (np. w śluzówce jelita);

•    transportującą (np. w naczyniach włosowatych);

•    zmysłową (np. w kubkach smakowych).

Tkanka łączna:

Posiada ona kilka różniących się pod względem budowy i funkcji odmian. Jednak we wszystkich jej rodzajach charakterystyczna jest przewaga ilościowa substancji międzykomórkowej nad właściwymi komórkami tkanki. Istota międzykomórkowa w tkance łącznej zbudowana jest z substancji podstawowej oraz włókien.

Substancja podstawowa jest bezpostaciowa, złożona z białek oraz związków białek z cukrami, jest także silnie nawodniona i może przyjmować postać galaretowatego śluzu lub twardej i zmineralizowanej substancji.