31 3

B. B. Lewis, Arabowie w historii, Warszawa 1995;

M. i U. Tworuschka, Islam. Mały słownik. Warszawa 1995;

A.    Delcambre, Mahomet. Głos AHaha, Wrocław 1996;

F. Robinson, Świat islamu, Warszawa 1996;

J. Danecki, Kultura islamu. Słownik, Warszawa 1997;

J.    Danecki, Podstawowe wiadomości o islamie, t. 1-2, Warszawa 1997;

Jak nwdly się muzułmanie. Antologia modlitw, Wyboru dokonał, wstępami i przypisami oparzył M. M. Dziekan, Warszawa 1997;

T. Kowalski, Arabica et islamica. Studia z dziejów islamu i kultury arabskiej. Oprać. M. M. Dziekan, Warszawa 1.997;

B.    Tibi, Fundamentalizm religijny, Warszawa 1997;

K.    Kościelniak, Złe duchy w Biblii i Koranie. Wpływ demonologii biblijnej na koncepcje koraniczne szatana w kontekście oddziaływań religii starożytnych, Kraków 1999;

J.    Ries, Islam, Kraków 2001;

D.    Duda D., Terroryzm islamski, Kraków 2002;

1*. Sakowicz, Czy islam jest religią terrorystów?, Kraków 2002;

R.    Backer, S. Kitab (red.), Islam a świat, Toruń 2003,2005 (wyd. 2);

S.    Braun, Islam, Warszawa 2003;

A. Parzy mi es (red.), Islam a terroryzm. Warszawa 2003;

A.    ). Sarwa, Rzeczy ostateczne człowieka i świata: eschatologia islamu, Łódź 2003;

R. S. Armour, Islam, chrześcijaństwo a Zachód, Kraków 2004;.

K.    Armstrong, Krótka historia islamu, Wrocław 2004;

M. Jordan, Islam: historia religii i kultury, Warszawa 2004;

B.    Rogerson, Prorok Mahomet, Warszawa 2004;.

A. Scarabel, Islam, Kraków 2004;

].). G. jansen, Podwójna natura fundamentalizmu islamskiego, Kraków 2005;

E.    Sivan, Radykalny islam, Kraków 2005.

3. HINDUIZM

„Hinduizm” to nazwa religii subkontynentu indyjskiego utworzona przez Europejczyków. Termin „hinduizm” pochodzi od sanskryc-kiego słowa Sindhu, określającego wielką rzekę Indii, llinduistami według pierwotnego znaczenia tego europejskiego terminu są mieszkańcy żyjący nad rzeką Indus. Większość współczesnych mieszkańców Indii to wyznawcy hinduizmu - hinduiści. Natomiast obywatele „największej demokracji świata", którą stanowią właśnie Indie, którzy nie wyznają hinduizmu, określani są terminem - „Indusi” lub „Hindusi". Rozróżnienie tu nie jest jednak powszechnie przyjmowane. Hinduiści przydają swojej religii nazwę „dharma”.

O przynależności do hinduizmu stanowi fakt urodzenia zrodzi ców hinduistów. Religia ta ma zatem charakter etniczny, narodowy. Wobec powyższego nawrócenie się na nią nie jest możliwe. Nowe ruchy religijne, które nawiązują do tradycji hinduistycznych nie są hinduizmem w sensie ścisłym. Pojęcie „hinduizm" to w gruncie rzeczy zespół religii, które powstały, ukształtowały się i nadal „formują” swoją tożsamość i „oblicze” w kręgu cywilizacyjnym Indii.

Geneza i rozwój

Hinduizm powstał w jednym z centrów religiolwórczych Indii. Religia ta zaczęła rozwijać się na Półwyspie Indyjskim od ok. 500 r. przed Chrystusem. Początku hinduizmu należy dopatrywać się w wierzeniach osiadłej ludności rolniczej w rejonie cywilizacji Ha-rappa i Mohendżo-Daro. „Regulatorem” życia tej społeczności był ustrój warnowo-kastowy. Przynależność do kast, mimo formalnego ich zniesienia przez prawo postkolonialnych Indii, ma starożytny rodowód i tradycję. Podstawą egzystencji ludności, która zaczęła żyć według „wskazówek” hinduizmu, była rodzina oraz właśnie kasta. Większość przejawów życia zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym, społecznym, została zrytualizowana. Hinduizm. czerpał z archaicznego kompleksu wierzeń, których dominującą cechą czy wyrazem byl animizm. Religia hinduistyczna nawiązywała