34 5 2

Zawiadomiliśmy ogród zoologiczny i podobno wciąż go szukają. Gdybyście go spotkali, pamiętajcie, że jest nieszkodliwy. Ma na imię Monoclonius, lubi roślinki i dużo ciepła.

-    Co znaleźli chłopcy w jaskini?

-    Dlaczego wzięli po jednym jajku?

-    Dlaczego Mały położył jajo na trawie?

-    Jak wyglądało zwierzę, które wykluło się z jaja?

-    Kim ono było?

-    Co to znaczy, że dinozaur był jaroszem?

-    Czego przestraszyli się chłopcy?

-    Jak zakończyła się ich przygoda?

J

Hanna Łochocka

Legenda o tarczy i mieczu

Dawno to już było, dawno temu, gdy w małej nadwiślańskiej wiosce prowadził Warsz (Warsem również zwany) i żona jego, Sawa, gościnną gospodę dla podróżnych: czy to pieszych, czy konnych. Przyjaźnie też witali gospodarze flisaków, którzy Wisłą spławiali drewno albo zboże. Często retman, przewodnik flisaków, płynący łódeczką na czele kilkunastu tratew, skręcał ku gospodzie Sawy i Warsza, by ciepłą strawą zziębnięte ciało pokrzepić. Ci, którzy nie pierwszy raz tędy płynęli, wypatrywali bystro, czy w wodzie nie dojrzą znanej im już Syrenki. A kiedy wypluskiwała gdzieś z rzeki lub z nadbrzeżnego źródła Bugaj, pokrzykiwali radośnie i machali ku niej dłonią.

Syrenka, całkiem jeszcze wtedy nieduża, w pobliżu Warszowej zagrody harcowała w Wiśle razem ze swojąprzyjaciółką, srebrną rybką. To w berka grały, to wyszukiwały drobniuśkie muszelki, to z piasku wiślanego i kamyków Syrenka piękny zamek lepiła, a rybka prześlizgiwała się przez jego komnaty niczym baletnica.

Raz jednak rzekła Syrenka do rybki:

-    Znudziło mi się kręcić w kółko po rzece. Podobno Wisła niesie tratwy i galery aż do morza. Ciekawe, jak też ono wygląda. Skoczę na którąś tratwę, a ty popłyniesz obok. Obejrzymy sobie morze!

Przysiadła Syrenka bokiem na tratwie, ogonek w wodzie jej się majta. Zbiegli się do niej flisacy, wy grywaj ą na fujarce, opowiadają różne bajdy i cudeńka.

Ale Syrenka długo w miejscu wysiedzieć nie może, a i do wody tęskno, z której rybka-przyjaciółka pyszczek co chwila wysuwa. Nachyla się więc do niej i mówi:

-    Ślamazarnie jakoś te tratwy suną. A my przecież pływaczkami

r

jesteśmy co się zowie! Śmignijmy naprzód, z falą wiślaną w zawody! Na pewno ją przegonimy.

I popłynęły.

35