350

KVved    /i A

i

^ 0vuO-C^

W'

Ve^

W>cJ^€^ ^    /**<&*-&a~ vA /W\. I vA . .

-    w fizyce wysokiej próżni: przepUsty prądowe, okienka i manipulatory oparte na leukoszafirze (A1₂0₃ - 99,99) i stopach miedzi;

w energetyce jądrowej: nowoczesne rozwiązania kolektorów, przepusty ciśnieniowe i prądowe, połączenia giętkie obudowy akceleratorów o średnicy zewnętrznej do 800 mm, próżnioszczelne izolatory ceramiczne do kabli pracujących w elektrowniach jądrowych;

w przemyśle lampowym: elementy lamp mikrofalowych i linie opóźniające wykonane z ceramiki korundowej i molibdenu;

-    w ogniwach paliwowych: przegrody paliwowe wykonane z /3Al₂C|3|i stali 18/8, aluminium lub ceramiki rutylowej, przegrody przewodzące z Zr0₂ połączone ze stalami chromoniklowymi lub specjalnymi szkłami;

-    w laserach: połączenia rur z ceramiki korundowej z miedzią, połączenia rur kwarcowych z wolframem, obudowy wykonane z miedzi i Al₂C(5j;

-JTL

i>

JjLr

- w przemyśle półprzewodnikowym: obudowy do diod i tyrystorów (rys^ 13.2),. specjalne obudowy do układów scalonych (rys. JJL3} i hybrydowych, obudowy do mikrofalowych półprzewodnikowych elementów itp.;

-    w budowie maszyn chemicznych i specjalnych: elementy narażone na ścieranie i na działanie środowisk agresywnych, dmuchawy i młyny strumieniowe, formy do prasowania itp.;

~    "i

-    w badaniach wysokich temperatur: mikroelementy i elementy termoizolacyjne wykonane techniką równoczesnego spiekania warstw metalicznych i folii zA\₂Opb_

-    w optoelektronice: wielowarstwowe podłoża ceramiczno-metalowe, obudowy do półprzewodnikowych wskaźników cyfrowych obudowy do wskaźników

neonowych oraz obudowy i elementy do ciekłych kryształów;

---\

-    w przemyśle aparatury medycznej: elementy stymulatorów serca.

Ważnym czynnikiem, który przyczynił się do rozwoju metod spajania nowocze snych materiałów chemicznych z metalami, jest możliwość otrzymywania materiałów o znacznie wyższej wytrzymałości właściwej (wytrzymałość materiału odniesiona do jego ciężaru właściwego) niż kiedykolwiek została ona osiągnięta nawet w stopach specjalnych (rys. 13.4). Uzyskanie tej ważnej cechy przez materiały kompozytowe było możliwe nie tylko dzięki odpowiednim mechanizmom ich umocnienia, ale również między innymi dzięki temu, że opracowano takie technologie, w których warstwy graniczne pomiędzy włóknami a osnową, pomiędzy cząstkami wzmacniającymi i matrycą, nie osłabiały kompozytów, a nawet często dzięki swej naturze wpływały korzystnie na własności mechaniczne.

/

350