511 2

13.2. OBIEGI GAZOWO-PAROWE I ICH ZASTOSOWANIE W ELEKTROWNIACH

Rys. 13.7. Rozkład temperatury spalin oraz temperatury wody i pary w kotle odzyskowym: a) jednociśnieniowym; b) trójciśnieniowym

t,i, t_s2 - temperatura spalin na wlocie i wylocie kotła odzyskowego; PW- podgrzewacz wody; P - parownik; PP - przegrzewacz pary; PW„ - podgrzewacz wody niskiego ciśnienia;

P„ - parownik niskiego ciśnienia; PW_sI, PW_s2 - pierwszy i drugi stopień podgrzewacza wody średniego ciśnienia; PW_wi, PW„2 - pierwszy i drugi stopień podgrzewacza wody wysokiego ciśnienia; P„ PP_S - parownik i przegrzewacz pary średniego ciśnienia; P„ PP„ - parownik i przegrzewacz pary wysokiego ciśnienia

Cechą charakterystyczną układów gazowych i gazowo-parowych jest występowanie w układzie urządzenia rozruchowego turbiny gazowej, które jest największym odbiornikiem energii na potrzeby własne, wymagającym odpowiednio niezawodnego zasilania, choć pracującym tylko okresowo - w czasie rozruchu turbiny gazowej. Dla turbin gazowych mniejszej mocy stosowany był powszechnie rozruch turbozespołu gazowego za pomocą silnika rozruchowego. Prąd rozruchowy takiego silnika, zwłaszcza przy niezbyt sztywnej sieci zasilającej, wywołuje znaczne spadki napięcia. Przy rozruchu z wykorzystaniem rezerwowo-rozruchowego zespołu Diesla ten ostatni musi być zwymiarowany na duży prąd udarowy, co zwiększa nakłady inwestycyjne.

We współczesnych rozwiązaniach, zwłaszcza turbin gazowych dużej mocy, stosowany jest z tego względu niemal wyłącznie statyczny układ rozruchowy z przekształtnikiem częstotliwości. Doprowadzone z rozdzielni głównej lub z układu potrzeb własnych napięcie jest przekształcane w statycznym układzie rozruchowym na napięcie o zmiennej amplitudzie i zmiennej częstotliwości, zasilające stojan

511