15.3. ENERGETYKA WIATROWA
15.3. ENERGETYKA WIATROWA
(15.20)
(15.21)
P, = —sP#
gdzie Pe — moc elektryczna związana z uzwojeniem wirnika.
W bilansie maszyny indukcyjnej, zgodnie z tradycyjnym traktowaniem tej maszyny jako silnik1*, moce: Pm, P,/,, P, mają znak ujemny. Moc P,, wyprowadzana ma znak ujemny, a wprowadzana do wirnika ma znak dodatni.
Na moc elektryczną/^ składają się straty w uzwojeniu wirnika ts.PCul i moc P2, która przez pierścienie i szczotki może być wydawana z wirnika lub doprowadzana do wirnika z zewnętrznego źródła
P c = A/J Cul + Pi
Po pominięciu strat w prądnicy można zapisać następujące zależności uproszczone:
- moc wydawana w torze stojanowym
Px^P^ = ^- (15.22)
1 — s
— moc wydawana lub wprowadzana w torze wirnikowym
Pl~Pe= “7—-Pm (15.23)
1 — s
Z wzoru na poślizg
wynika, że zmieniając moc P2, można wpływać na wartość poślizgu, a zatem i prędkość zespołu turbina wiatrowa-generator. Ponieważ w bilansie maszyny moc Pm ma znak ujemny, więc wyprowadzając moc P2 otrzymuje się poślizg s < 0. Moc P2, np. wydawana (przy zmiennej częstotliwości f2 = |.y/, |) do dodatkowych rezystancji Rd w obwodzie wirnika, jest wytracana jako ciepło. Wzrost rezystancji Rd powoduje zwiększenie poślizgu i zmianę charakterystyki mechanicznej generatora M= f(n) - charakterystyki P, 2' i 3' na rysunku 15.22. Straty na rezystancjach dodatkowych np. dla generatora o mocy 2 MW i poślizgu s = —0,05 wynoszą ok. 95 kW i stanowią poważny problem w eksploatacji elektrowni (chłodzenie).
Aby wyeliminować straty mocy na rezystorach Rd, stosowano znany układ kaskady nadsynchronicznej, składającej się z niesterowanego prostownika, falownika prądu i transformatora. Taki przekształtnik energoelektroniczny, przez oddziaływanie na falownik, umożliwia tylko jednokierunkowy przepływ mocy P2 z wirnika (częstotliwość f2) do sieci o częstotliwości f, czyli moc czynna z generatora wyprowadzona jest w torze stojanowym jako /) i w torze wirnikowym jako P2. Kaskada nadsynchroniczna nie zapewnia jednak szerokiego zakresu
11 Plamitzer A.M.: Maszyny elektryczne. Warszawa, WNT 1982.
571