631

I Plm    I

^tmllTc    ^(,96)    <19-7)

Natężenie wiązki ultradźw iękowej skorelowane )cst również z napięciem przykładanym do przctwwmka wytwarzającego te drgania. Ponieważ natężenie ultradźwięków w diagnostyce zmienia się w zakresie miliona i więcej razy. do określenia poziomu natężeń stosuje się logary tmiczną skalę decybelową:

ź.|dB| =

lOlog j-	(19.8)
	(19.9)
mc nnę/cnic.

UdB):

fSiM (, - ralę/cme pn>fw «ly/, -1

Jeżeli osłabienie sygnału wynosi 40 dB. to zmniejszenie natężenia wynosi 10000:1. a amplitudy w stosunku 100:1.

labria 19.1

Skala decybelowa dla różnych stosunków ciśnień i natężeń akustycznych

Tłumienie w dB	Stosunek
	Ci<mcnic	NMfteałe
1	1.12	1.26
3	1.41	2
6	2	3.98
10	3.16	10
20	10	100
40	100	10000

19.2.4. Rozchodzenie się ultradźwięków w tkankach

Fala ultradźwiękowa rozchodząca się w tkankach ulega odbiciu, załamaniu, ugięciu (dyfrakcji), roy>msztniu i absorpcji. Ilościowy udział tych zjawisk zależy od:

-    rodzaju tkanki (miękka np. mięśnie, twarda np. kostna).

-    częstotliwości ultradźwięków (/).

-    wzajemnego stosunku długości fali do rozmiarów struktury.

-    orientacji powierzchni względem kierunku padającej fali.

-    oporu akustycznego ośrodka (Z).

Jeśli płaska fala pada prostopadle do granicy dwóch ośrodków, to część energii jaka ulega odbiciu zależna jest od oporności akustycznej Z, i Z* i wyrażona jest wzorem:

631